woensdag 27 maart 2013

Binnen

Dachten wij toch zomaar dat het lente werd, na een paar heerlijke dagen buiten, werden we toch overvallen door de winter, die weer terug was gekomen.
En niet zo'n beetje ook, gewoon een halve meter sneeuw viel er eventjes.
Helaas zaten we er middenin, omdat we toch nog boodschappen wilden doen en op de heenweg begon het al zachtjes te sneeuwen en helaas kwamen we tot de ontdekking dat de ruitenwissers het niet deden.
Maar, voordeel van iedere keer pech met de auto; we weten in Hongarije inmiddels de garages te vinden hoor en wat nóg leuker is...ze weten al precies wie we zijn als we binnenkomen. Die Hollanders met die k*tRenault.
Dit keer dus de ruitenwissers.
Ik had het er benauwd van, want ik voorzag uren wachten op dingen die niet op voorraad waren en ik was in  mijn hoofd al aan het bedenken hoe ik met de bus of trein naar huis moest, want ik kan die dieren niet de hele dag alleen laten zitten.Maar tot onze opluchting viel het mee, het was maar een half uurtje werk en het kwam blijkbaar vanwege de sneeuw en de lage temperaturen, eigenlijk kon het me niet schelen wat er nou was, hij was weer gemaakt binnen een redelijke tijd en voor een belachelijk lage prijs.
Een meevaller dus, voor zover je van geluk kunt spreken in dit geval.

Vlug de boodschappen gedaan, het sneeuwen ging maar door en rustig de terugweg gereden en thuis aangekomen zonder brokken, pfoe, dat hadden we weer doorstaan. Was geen goed idee, maar we hadden wel lekker onze boodschappen in huis.


na één dag sneeuwen lag het al zo hoog....


Twee dagen echt binnengezeten, want het sneeuwde maar door en wandelen is er ook niet bij, de sneeuw ligt zo hoog dat je bijna niet kunt lopen, dus klein rondje en weer terug, sorry Pepsi....maar...Pepsi vermaakt zich prima met haar kindjes, de kuikens. Die zich overigens niks aantrekken van het slechte weer, want ze groeien maar door en zouden eigenlijk de stal in moeten om plaats te maken voor de nieuwe lading kuikens die in de broedmachine zitten te ontwikkelen van ei naar pluizenbeest. Het wordt nog druk in huis hier straks, want een week na de kuikens komen, als alles meezit, ook de ganzeneieren uit.
Ik ga me nu nog maar niet druk maken over waar ik die allemaal ga laten,misschien komt er geen ei uit en is het voor niks.

Voorlopig vermaken we ons wel....







Kijk de trotse moeder nou, er mag niemand bijkomen.

Als het goed is krijgen we nu een paar zonnige dagen, dus....kunnen we weer naar buiten!

zaterdag 23 maart 2013

Bij

Het was eventjes stil hier. Er is niet zo heel veel te vertellen, behalve dat de lente zich af en toe laat zien, om dan vervolgens weer net zo hard te verdwijnen. We mogen er even aan ruiken en dan...hup...weg.
Na de sneeuwstorm van vorige week, hebben we wel heerlijke mooie lentedagen gehad en dan ben je de sneeuw snel weer vergeten.
We zaten heerlijk buiten te genieten op het terras, van de knopjes die voorzichtige uit een takje piepen.
Het letterlijke piepen van de kuikentjes, die groeien als kool. Met het mooie weer, komen ook de eerste bijen weer om de hoek zoemen.
Pepsi heeft nog geprobeerd hoe een bij smaakte. Was niet goed bevallen.
Binnen 10 minuten begon ze te braken en kreeg ze een aanval van netelroos op haar hoofd, zodat ze eruit zag als een gebobbelde aardappel. We konden wel zien dat de steek in de lip was, dus gelukkig niet in haar keel.
Of het nog niet erg genoeg was, kreeg ze dus vervolgens aan de ene kant een enorme hangwang en even later, om het weer een beetje in evenwicht te trekken, aan de andere kant ook.
Als het niet zo zielig was, want ze had er echt last van, zou je in een deuk liggen om dat hoofd.
Maar ik vond het toch eng, dus ik heb pas een foto gemaakt toen ze weer opknapte. En dat was gelukkig al na een paar uurtjes. De ergste zwelling was al verdwenen,maar toch nog genoeg om even te zien hoe ze eruit zag.


Verder hebben we de mindere dagen benut door onze woonkamer te witten en ook de keuken. Dat was een hele klus, want alles moest eruit. Maar toen het klaar was....heerlijk! Lekker alles weer wit en schoon. Voor zolang het duurt natuurlijk, want als je hout stookt dan ontkom je er niet aan, alles is in no-time pikzwart.

De mooie dagen worden gebruikt om de buitenkant van de huizen weer wit te maken, ook dat is nodig, want je kunt precies zien tot hoe hoog de sneeuw gelegen heeft. Kortom, we hebben even werk zat, dus we vervelen ons niet. En die lente...die mag best komen van ons.....

zaterdag 16 maart 2013

Katjes

Er moesten nog wat struiken gekortwiekt worden in de tuin. Dus besloot ik de afgeknipte takken in een vaas te zetten, beetje voorjaar in huis is nooit weg. Wat takken van de kersenboom erbij, die gaan binnenkort ook in bloei. Leuk in een vaas op de tafel.

We lopen op de markt te slenteren en daar staan ze: wat oudere, rimpelige vrouwtjes met kromme ruggen, hoofddoekje om hun hoofd voor de kou op, sjaaltjes om hun nek, een grote tafel met een paar bosjes katjes. Die kun je hier overal volop plukken, dus ik vraag me werkelijk af wie dat gaat kopen.  Ik vind het wel aandoenlijk, die mensjes, die toch nog proberen om wat geld bij elkaar te sprokkelen.

'Wat zou het kosten als ik die hele kraam leegkoop?', vraagt Jan. 'Dan kan dat mensje lekker naar huis, bij de kachel gaan zitten'....
'Nou, die katjes zouden leuk tussen mijn takken staan in de keuken', zeg ik. 'koop gewoon een bosje van dat vrouwtje'.
Jan gaat terug naar de kraam en koopt een bosje. Het rimpelige gezichtje klaart op.  'Wat kost dat?', vraagt Jan, wijzend op de katjes. '100 forint', is het antwoord. (0.35 ct) 'Oké, doe maar'....Jan krijgt een bosje katjes. Hij geeft haar 500 forint. 'Is goed zo'.
Haar dag is in één klap goed. Ze wordt helemaal blij. Hij moet en zal nóg een bosje erbij nemen.

Thuisgekomen zet ik de katjes bij de rest in de vaas. Nou, iedereen blij, ik met mijn voorjaarstakken, Jan heeft een goede daad gedaan en die mevrouw heeft haar omzet in één klap verdiend. Mooier kan het toch niet?


vrijdag 15 maart 2013

Lente, winter, lente

We waren er helemaal klaar mee met de winter, ook wij hier in Hongarije, terwijl die niet eens zo lang geduurd heeft. Want met kerst en oud en nieuw was het nog heel zacht weer, pas in januari kon je spreken van winter.
We hebben in maart alweer heel mooi weer gehad, de laatste week zaten we zelfs buiten, de keukendeur stond de hele dag open en Jan was zelfs verbrand door de zon.
Plantjes voor de tuin gekocht in de stad, alvast wat dingen voorgezaaid, moestuin voorbereid en toen...kwam de winter terug. En niet zomaar, nee, zoals we m de hele winter nog niet hadden gehad.
Een enorm pak sneeuw, vreselijke harde wind erbij en op internet lees ik de naarste dingen.
Drama op de grote wegen (je zult maar onderweg zijn,want dít was niet voorspeld) veel ongelukken met doden, afgesloten wegen, gestrandde mensen die opgevangen worden en bij mensen in huis mogen overnachten, scholen die hun deuren openen om mensen op te vangen, het is een chaos. Het leger is ingezet om assistentie te verlenen. Sommige dorpen zijn compleet van de buitenwereld afgesloten.


bron: weerstation Ciko

bron: weerstation Ciko

Wij merken er niet veel van,maar volgen het op internet.

Gelukkig is het van korte duur, vandaag zou het al beter worden in de middag en volgende week komt de lente terug en hoe...20 graden wordt er voorspeld. Daar houden we ons dus maar aan vast. En de boodschappen hebben we in huis!

gisterochtend

gistermiddag

donderdag 14 maart 2013

Bench

Het was weer zover, onze maandelijkse boodschappendag.
We hebben er allebei een hekel aan, maar het moet nou eenmaal gebeuren. En ook Pepsi haat het inmiddels, want dat betekent in de bench en dat vind ze echt vreselijk. En ik ook, ik ben eigenlijk tegen die dingen. Het zijn gewoon honden-gevangenissen, wat alle voorstanders van de bench er ook van zeggen. Namelijk dat het zo goed is om een rustig plekje te hebben voor de hond.... Ik vind het ook zo zielig om haar erin te doen, maar een paar maanden geleden hadden we, bij wijze van proef, haar een klein uurtje in de kamer gelaten toen we op de koffie waren bij de buren. Toen we terugkwamen had ze, in een poging de deur open te krijgen, de draad van internet en telefoon gesloopt. Kijk, ze kan bij mij echt een potje breken hoor, maar kom niet aan het internet, want dan raak ik in paniek. Dus helaas, ze moest weer de bench in.

Alle tekenen zijn aanwezig, honden zijn niet gek, ik weet zeker dat ze aan de manier van opstaan al in de gaten hebben dat we weggaan.
De baas komt eerder uit zijn bed, de vrouw rammelt met lege flessen en tassen, er wordt haastig heen en weer gelopen, want als we gaan, gaan we vroeg. De winkels zijn hier vroeg open en we willen niet te lang wegblijven ivm de schapen die dan niet naar buiten kunnen.

De bench wordt in de kamer gezet en Pepsi werd stil...heeeel stil......heel ongebruikelijk, kan ik jullie vertellen. We grapten tegen elkaar dat ze waarschijnlijk dacht: 'als ik heel stil ben, vergeten ze me misschien in de bench te doen'.
'Zullen we het nog een keer proberen?'.....Jan zijn idee. Ik twijfel enorm, stel dat ze alles sloopt. Flash backs van honden die ooit dingen kapot maakten bij ons in het verleden flitsen in mijn hoofd voorbij. Hele kerstbomen en bankstellen zijn gesloopt. 'Als we het niet proberen, weten we het nooit...'.
Tja, das waar...ze kan niet eeuwig in die bench natuurlijk. Hoewel ik weet dat er bosjes honden zijn die dagelijks urenlang in zo'n ding zitten omdat de baas en de vrouw centen aan het verdienen zijn. In Nederland is het een vrij veel voorkomend gebruik.
Oké, we proberen het dan toch maar.

We lopen weg, ook geen gepiep dit keer. Misschien gaat ze wel rustig slapen, denk ik dan. Hoop ik dan.

Het duurt allemaal wat langer dan gepland, maar bijna vijfenhalf uur later komen we thuis......
De deur gaat open...ik verwacht van alles...maar NIKS! Niks kapot, geen plasje, niks!
Oh wat ben ik blij. Nooit meer in die bench,wat heerlijk. En oh wat ben ik trots op mijn meisje. Ze wordt nu echt groot! Dag rot-bench, tot nooit meer ziens.....

Oh ja, het heeft niks met dit verhaal te maken, maar met de kuikens gaat het heel goed.



maandag 11 maart 2013

Affelay en Badr

Niet echt een titel voor een blog die je verwacht van een boerinnetje, maar Affelay is onze macho haan en vanwege de sprekende gelijkenis heeft ie zijn naam gekregen.
Zijn zoon Badr Hari, heeft zijn naam gekregen omdat ie nogal losse handjes heeft. Nou ja, in het geval van een haan is dat natuurlijk een beetje vreemd uitgedrukt, maar Badr is nogal gemeen, vals en vechterig, vandaar. Loopt de hele dag ruzie te zoeken met de ouwe soepkippen en de schapen.
Daarnaast hebben we nog 3 mooie witte Brahma-hanen en een kleine optelsom is zo gemaakt: 3 plus 2 is 5 en 5 is teveel, helaas.
Zaterdag was het zover. Ik had er de dagen ervoor al pijn in mijn buik van, maar de tijd was gekomen, het ging niet zo lekker meer in het kippenhok en besloten werd dat er twee hanen moesten verdwijnen.Omdat we graag doorwillen met de mooie Brahma's, was de keus snel gemaakt.
Zelf doodmaken durven we niet en eerlijk gezegd zie ik dat er ook nooit van komen. Dus hebben we een mooi systeem bedacht, we geven twee hanen aan Krisztian mee, hij slacht ze allebei en eentje houden zij, in ruil voor het werk, de andere krijgen wij terug, keurig in een tasje onherkenbaar zijnde als één van onze eigen hanen. Ik wil ook niet weten of ik de vader of de zoon ga braden, gewoon verstand op nul en weten dat ze in ieder geval een mooi leven hebben gehad bij ons.

Badr maakte het me nog op de valreep een stuk gemakkelijker, door me flink in mijn hand te bijten toen ik aan het voeren was, de avond ervoor en geloof me, dan is het ineens een stuk minder erg allemaal.

Toen ze met Krisztian mee waren, op weg naar het einde, was het meteen aanmerkelijk rustiger in het kippenhok.

Het was dus een goede beslissing. Vanavond eten we dus haan!
Hier heeft Badr nog praatjes.....

zondag 10 maart 2013

Alwéér een hek!

Ja hoor, het was weer zover.
We hebben al zóveel hekken gezet dat we er niet goed van worden en telkens gebeurde er dan iets waardoor het vervangen moest worden door een groter hek of sterker gaas.
Nu weer om de moestuin. Vorig jaar hadden we daar een leuk houten hekje van oude gebruikte planken (om een beetje in stijl te blijven) gezet, zodat de teckels er niet in konden. Werkte prima, een verdwaalde kip die er eens rondliep was geen probleem.
Maar toen kwam Pepsi. En toen bleek dat dat minihekje totaal geen uitdaging was voor mevrouw, want als een hinde springt ze er met een sierlijke boog overheen en baggert dwars door de tuin heen. In de winter geen enkel probleem natuurlijk, maar nu de zomer in aantocht is en mijn groene vingers beginnen te kriebelen, moest er dus een ander hek komen, want ik ga natuurlijk niet van alles planten om binnen de kortste keren te zien verdwijnen in een Pepsi-buik. Of uitgegraven paprika-plantjes terug te vinden in een hoek.
Dus zo gezegd, zo gedaan, er kwam een nieuw hek omheen, lering trekkend uit de mislukte hekken die we geplaatst hebben, meteen gekozen voor wildgaas, zodat er niks of niemand doorheen komt. Lekker hoog meteen, wat kan ons nog gebeuren?



Daarna heeft Krisztian de tuin omgespit met een apparaat wat een heleboel rugklachten voorkomt en het ziet er meteen heel anders uit.





Ik zie meteen al de hele tuin voor me zoals ie vorig jaar was, met heerlijke tomaten, komkommers en paprika's, kan bijna niet wachten.
Laat het seizoen maar beginnen!

woensdag 6 maart 2013

Pepsi vindt de kuukjes leuk


Beestenspul

Na drie weken klungelen met een broedmachine waarvan de thermometer het begaf halverwege, is er gelukkig toch nog iets uitgekomen van de eitjes die erin lagen.
Gisterochtend was het eerste ei aangepikt en 's avonds waren de eerste twee kuikens geboren.



Vannacht zijn er nog drie bijgekomen en Pepsi spitste haar flap-oren en schoot in stomme verbazing toen ze het lampje zag aangaan in de machine en er 5 pluize-bolletjes voor het raampje zaten te kijken. Ze is ervoor gaan zitten op een stoel en niet meer weggegaan, behalve om even snel een bak brokken leeg te schrokken en een bak water leeg te drinken,plasje buiten, heeel snel en hup, weer terug in positie. Want zulke kleintjes kun je niet alleen laten natuurlijk!

wordt vervolgd.....

maandag 4 maart 2013

Lentekriebels

Het hing al een paar dagen in de lucht...de overgang van de winter naar de lente.
Je ruikt het, je voelt het, je proeft het als je buiten bent.
Ik zie het aan de dieren, ze zijn anders, ik kan mijn vinger er niet op leggen, maar ineens weet ik: het wordt lente.
Groene sprietjes boven de grond...oh ja, de bolletjes die ik er in oktober ingedaan heb. Voorzichtig komen ze een kijkje nemen....je zíet ze denken: 'zullen we???Of is het nog te koud?'
De kersenbomen krijgen knopjes....als de zon blijft schijnen, dan zullen over een paar weken de bloesems erin zitten en geurt de hele straat naar bloesem van de kersenbomen, want bijna iedereen heeft wel één of meerdere kersenbomen aan de straatkant staan.
De kippen verspreiden zich weer door de tuin, op zoek naar eventuele onfortuinlijke wormpjes, torretjes, die óók dachten: Jéééj, lente!'...maar voor hen is het van korte duur, eindigend in een kippenmaagje.
In plaats van voor de staldeur te wachten of het al tijd is om weer naar binnen te mogen, gaan de schapen nu ook aan de wandel door de tuin en strijken zich neer in het warme zonlicht.
Vogeltjes fladderen door de tuin, naar de voederplank wordt niet meer omgekeken.
Ik sta met mijn ogen dicht in het zonnetje...heerlijk! Wat knapt een mens dáárvan op.
Al een paar dagen hebben we lenteweer. En volgens mensen die het weten kunnen, gaat het wel 18 graden worden aan het einde van de week.
Dus ik durf het nu te zeggen: Jaaaaaaa, het is lente!