vrijdag 8 augustus 2014

Van de parelhoender en de vos

Ik heb het er al eerder over gehad, ons vossenprobleem. Het is niet alleen ons probleem, maar dat van iedereen hier die kippen houdt.
Er blijken gewoon, waarschijnlijk door de zachte winter die we hadden, extreem veel vossen te zijn die de winter overleefd hebben en ook nog eens veel jongen hebben gekregen.
Was het eerst zo dat vossen alleen in het donker in je tuin liepen, tegenwoordig signaleren we ze gewoon overdag in een tuin en zelfs gewoon op straat tussen de huizen.

Nadat wij slachtoffer waren geworden van een moordpartij van een flink aantal kippen, midden op de dag tijdens een regenbui, hadden we ons hek verhoogd. 
Gevolg: de vossen gingen naar de buren. Die ook weer hun hekken verhoogden. En toen kwamen ze weer bij ons. Hekken hoger maken had dus totaal geen zin, want we zagen de vos er gewoon overheen klimmen. 

We dichten de kleinste gaatjes, spanden extra prikkeldraad, paaltjes erlangs naar buiten gebogen zodat ze er niet tegenop konden. Nog meer gaas, nog hoger,nog meer prikkeldraad....gek werden we ervan. 

De laatste keer is alweer een paar weken geleden, tot mijn verdriet was dit keer onze parelhoenhaan slachtoffer.
Het vrouwtje bleef dus alleen achter  en dat was triest, want het was echt een koppeltje. 
Ze was zo overstuur, dat we haar niet naar binnen konden krijgen, in de stal.
We lieten haar die nacht maar buiten, ervan overtuigd dat ze nu ook wel ten prooi zou vallen aan een hongerige vos.
Niets was minder waar, de volgende ochtend zat ze, kletsnat geregend, nog steeds in de tuin.

Parelhoenders horen bij elkaar, ze zijn echt heel trouw, altijd liepen ze samen te stappen. We besloten het even aan te zien en haar anders verderop bij mensen die een heleboel parelhoenders hebben, in die groep te plaatsen.
Maar tot mijn grote verbazing ging het heel goed. Ze stapte weer tevreden rond tussen de kippen en ging  samen met ze op stok.



Ik had nog een ei van haar op de dag van de aanslag, onder een broedse kip gelegd.
En kijk wat er gisteren gebeurde, er kwam een klein parelhoenkuiken uit het ei gekropen.

Kaasje, onze troetelkip, heeft zich als moeder opgeworpen  en nu zitten ze samen apart van de rest om even op gang te komen.

Het is moeilijk te zien, maar het kuiken zit rechts van Kaasje tussen het hooi



Ben heel benieuwd hoe dit zich verder gaat ontwikkelen, maar onze vermoorde parelhoen heeft in ieder geval een zoon of dochter achtergelaten. Wordt vervolgd.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten