zondag 7 september 2014

Dorpsfeest

Dit jaar was er een soort jubileum te vieren in ons dorp en daarvoor werd alles uit de kast gehaald. Bij de kapper werd ik al een beetje voorbereid. De parade door het dorp heen in Hongaarse klederdracht, of Jan en ik daaraan mee wilden doen? 
Uhhh, echt niet.....maar de volgende dag kwam de buurman even wat maten opnemen en eigenlijk, zonder dat we het eerst in de gaten hadden, werden we vanzelfsprekend ingezet.

Het stelt niet zo heel veel voor, die klederdracht. De mannen dragen zwart witte kleding, met laarzen en een hoed, de vrouwen een gebloemde, liefst blauwe rok met een schortje en een hoofddoekje.

De spullen wereen thuisbezorgd, ik zag tot mijn opluchting meteen dat het rokje geen probleem was, daar zat zoveel rek in dat mijn billetjes er gemakkelijk inpasten.

Nee, het probleem lag bij de kuiten van Jan. Met geen mogelijkheid pasten die in de laarzen, de buurvrouw viel van verbazing in een lachstuip en al giechelend verliet ze onze tuin met twee paar laarzen, om vervolgens haar zus de volgende dag langs te sturen met laarzen waar een veter inzat aan de bovenkant, die pasten gelukkig wel.

Ook de hoed had een maatje groter gekund, maar ach, een kniesoor die daarop let, uitgedost sloten we aan in de optocht en we voelden ons echte Hongaren.

De start was bij het café, onder het genot van een alcoholische versnapering uiteraard, het is tenslotte Hongarije. Een heel verhaal werd gehouden, ons Hongaars schiet ernstig tekort bij zoiets, slechts flarden van het verhaal kunnen we volgen, vier A-4tjes lang, eindeloos duurde het en wij maar staan wachten. Dat is echt Hongaars, mensen wachten overal gelaten in lange rijen, bij de kassa, bij de slager, niemand gaat staan piepen dat er een kassa bij moet, zoals dat in Nederland al vrij snel gebeurt.
De wachtkamer bij de dokter of tandarts, úren wachten is heel gewoon, niemand zal er íets van zeggen.

Maar eindelijk begon het dan, de stoet begon te lopen, om na vier minuten weer stil te staan bij een tafeltje met drank, ook typisch Hongaars, overal moet alcohol bij, alsof je geen vier minuten zonder kan. Maar tot onze verbijstering, werd daar hetzelfde langdradige verhaal, opnieuw afgerateld.....
Ik begon mijn voeten al te voelen, lopen is geen probleem, maar stáán....daar krijg ik snel problemen mee.

Dit herhaalde zich continu en het begon ons mateloos te irriteren, dus hebben we voortijdig de stoet verlaten, na tweeenhalf uur. Jan heeft de laarzen, die een behoorlijk gewicht hadden, uitgetrokken en is op blote voeten naar huis gegaan.

Was leuk om mee te maken, maar het blijft bij deze ene keer. 

Gelukkig hebben we de foto's nog!