maandag 28 juli 2014

Hongaarse bruiloft



We hadden wel wat in de gaten, de Hongaarse buurtjes waren al vanaf het voorjaar erg druk met hun huis en tuin, er werd geklust, geschilderd, opgeruimd, bloemen geplant, kortom: er was iets gaande. 
Hongaars is een lastige taal, maar uiteindelijk viel het kwartje bij ons, hun dochter zou gaan trouwen en we werden uitgenodigd.
Omdat we na een aantal Hongaarse begrafenissen wel eens in waren voor een Hongaars feestje, keken we er nieuwsgierig naar uit.
In de week voorafgaand aan het feest was het een enorm spektakel. 
De mannen deden mannendingen, zoals tenten opzetten, lange tafels neerzetten, varken slachten, pálinka maken. De vrouwen waren druk met vrouwendingen; schoonmaken en koken, bakken en braden.

Zaterdag was het zover, om 13 uur werden we verwacht voor de lunch. In een paar uur werden we compleet volgepropt met koekjes, vlees, aardappelssalade,  brood, gebak en veel drank. Want een Hongaars feest is geen feest zonder alcohol.

Omdat we pas een paar dagen voor het feest begrepen dat we uitgenodigd waren voor een bruiloft, hadden we niet echt hele passende kleding. Maar ik wist inmiddels wel dat je hier op een feestje niet snel ' overdressed' bent. Jan mocht dus niet in zijn korte broek gaan en ik wurmde in mijn zwarte lange broek en uiteindelijk was dat een goede beslissing. De bruid was binnen en het had wel wat weg van carnaval, leek het eerst nog of de gasten redelijk gematigd gekleed waren, er ontstond een grote  verkleedpartij na het eten, de één na de ander verdween naar binnen om er uitgedost in het roze, paars of geel, compleet met hoepelrokken, kantjes en roezeltjes, weer naar buiten te komen. Dat waren een soort van bruidsmeisjes, ik stond naast onze burgemeester en die legde uit dat ieder een taak had om de bruid te assisteren. Het glazuur sprong bijna van je tanden als je er alleen al naar keek! 





We vermaakten ons kostelijk en in mijn steenkolenhongaars kon ik toch aardig wat te weten komen.

Op een gegeven moment kwam er een fanfare met een bruidegom, vergezeld van de complete schoonfamilie, plus een meneer die met een stok vol gekleurde linten fungeerde als een soort van regelaar die een toneelstuk opvoerde.

De ouders van de bruid moesten toestemming geven om de bruid op te halen. Eerst werd een paar keer geweigerd, maar uiteindelijk mocht het dan toch.




De bruid werd dus door die meneer opgehaald en ze bedankte haar ouders voor de mooie jaren en hing toen een lint aan de stok, ieder lint vertegenwoordigd een bruidje. 



Daarna werd ze doorgegeven aan haar bruidegom.

Vervolgens vertrokken we in een stoet naar de kerk, er was belangstelling genoeg aan de straat, het kon je ook echt niet ontgaan met die muziek erbij.




We waren ook uitgenodigd om daarna mee te gaan naar Kaposvár waar getrouwd ging worden op het gemeentehuis en voor het diner en het feest, we konden meerijden met onze andere buren.
We waren zeer gevleid, maar dat hebben we beleefd afgeslagen, we vonden het een eer dat we erbij mochten zijn, we voelen ons erg geaccepteerd en dat heeft voor ons veel waarde. In plaats daarvan hebben we op hun honden gepast, dat vonden ze ook fijn.

Het was echt enorm leuk om mee te maken, maar toen ik 'snachts om half drie nog even ging kijken of de honden nog netjes achter het hek zaten, zag ik dat de buren waarmee we mee zouden rijden, pas thuiskwamen. Toen was ik heel blij dat ik niet meegegaan was. Ik ben niet zo'n nachtbraker en voor ons was het al geweldig dat we overdag erbij waren. 
We zijn weer een Hongaarse ervaring rijker.