zondag 10 december 2023

Lieve ma

Als je ons nu hier zou zien zitten en mij hier zou zien staan om iets te vertellen, dan weet ik zeker dat je zou zeggen: ‘sjongejonge, wat een poppenkast allemaal. Wat een flauwekul’.

Maar ik doe het lekker toch.


De afgelopen dagen hebben pa, André en ik veel herinneringen opgehaald, samen met Danny, Dave en Nick.

Hoe jij en ik vroeger, samen iedere dag de hort op gingen, eerst met zijn tweeën, later met de kinderen erbij.

Lekker op de fiets, later met de snorfiets. Overal gingen we naartoe..

Maar ook gingen we samen op vakantie. Naar Spanje met de bus en daarna met het vliegtuig naar Turkije. We hadden veel lol.

Ook nog zonder de kinderen met zijn tweeën naar London, geweldig was dat ook.


Ook met pa maakte je mooie reizen. Naar Indonesië, naar Afrika. Tussendoor regelmatig naar Spanje of wandelen in Zwitserland. Volop genieten.


En toen werd je ziek. Eerst viel het nog mee, je kon niet goed meer lopen, maar fietsen ging prima, dus gingen jullie lekker toeren samen, op de elektrische fietsen.

Maar het werd steeds minder. En toen werd wel duidelijk dat je niet meer beter zou worden. Dat was wel een schok.


Je ging steeds verder achteruit.

Maar je kon nog genieten van kleine dingen. En de geboorte van je achterkleinzoon Lucas heb je gelukkig ook nog meegemaakt. Zo waren er toch altijd weer dingen om naar uit te kijken.


Vorig jaar kwam pa in het ziekenhuis te liggen en kwam ik twee weken bij je in huis. En wat hebben toen een heerlijke tijd gehad, ondanks alle ellende. Daar heb ik heel erg van genoten en ik weet : jij ook. Ik wou goed voor je zorgen, kookte lekker gezond , veel groenten, waar je eigenlijk niet zo van hield. Jij wilde eigenlijk alleen maar tom poezen eten, maar ik wou dat je eerst je bord leeg at. Dat deed je dan maar om mij een plezier te doen.


Toen ik wegging, naar de bushalte liep om terug te gaan naar Hongarije wilde je persé mee naar de poort lopen. En je bleef maar staan zwaaien tot ik helemaal aan het eind van de straat de hoek om ging. Nog nooit vond ik het zó moeilijk om weg te gaan.


Daarna ging het snel bergafwaarts. De longembolie heeft je de das omgedaan, je zat op de bank aan de zuurstof en kon niet meer weg. Je hebt het toch nog een jaar volgehouden, maar je was helemaal op. 


En toen het telefoontje, waarvan ik wist dat het eraan zat te komen.


Lieve ma, je hebt nu eindelijk de rust en geen pijn meer. En dat gunnen we je.

Maar wat zal ik je missen.


Dag ma,Rust maar lekker uit, daarboven. En ik hoop dat ze daar ook tom poezen hebben.








zondag 16 oktober 2022

Beschuit met muisjes

Beschuit met muisjes


Ik begon m al te knijpen, tien dagen in Nederland en nog steeds geen baby.

Ook de mama in spee werd er niet vrolijker van. Maar toch, tien dagen na de uitgerekende datum, kwam hij op de wereld:

Baby Lucas en hij maakte mij oma. Heel bijzonder om je kind als papa te zien. Genieten….




woensdag 6 juli 2022

Dankbaar

 Ik heb een moestuintje. En het is toch wel weer heel leuk en al het werk wel waard.

We aten al peultjes, andijvie en boontjes uit de tuin.

De rode bieten gaan we deze week proberen en de tomaten zijn in aantocht.

Maar waar we niet doorheen komen zijn courgettes, dat zijn me toch dankbare producten. Zakje zaadjes kost een euro, twaalf zaden in een zakje.

Per zaad een enorme plant met mega-oogst.

En alle zaden kwamen op, dus je kunt wel raden…..


Bij alles wat we eten denk ik na of ik er iets van courgette doorheen kan doen.

Want ook al heb ik ze al aan iedereen uitgedeeld, ze komen mijn oren uit.

En iedere keer als ik langs de moestuin loop zie ik er weer een paar, terwijl ik toch echt net smorgens geoogst had.

Een omelet? Met courgette. Plakjes op de bbq met knoflook, met kaas en gevulde courgette is ook lekker. Courgettesoep.

Roerbakken met courgettes.

We gooien ze over het hek voor de kipjes van de buurman.

De honden eten courgettes. Om wanhopig van te worden.


Maar op een gegeven moment is het niet leuk meer.

Ik merk dat mensen al niet meer langs ons huis durven te lopen, want dan krijgen ze weer courgettes mee. Ook als ze het niet willen, het moet gewoon.


En dan lees ik in de Nederlandse krant dat de supermarkten lege schappen hebben vanwege de stakingen en demonstraties van de boeren.

Geen melk, yoghurt en jawel: geen courgettes meer te krijgen.


Zal ik ze naar jullie opsturen? Ik heb er nog wel een paar…..




maandag 13 juni 2022

Douche

 De tuindouche is klaar.

Het had nog wat voeten in de aarde, of in dit geval: in de klei.

Gepaard met behoorlijk wat Hongaarse én Nederlandse vloekjes, is het uiteindelijk toch gelukt.

Het is altijd meer werk dan je denkt.







Aan de ene kant de broodnodige afkoeling en aan de andere kant een kraan voor het vullen van de gieters en aansluiting voor de tuinslang.


Heel blij mee….








vrijdag 10 juni 2022

Ex-zwembad

 Toen we veertien jaar geleden ons huisje in Hongarije kochten , wilden we graag een zwembad in de tuin.

Gewoon, omdat het kon.

En gezien de zomerse temperaturen wel natuurlijk een luxe, maar zeker niet overbodig.





Het was een heel project, het zwembad tweedehands gekocht in Nederland en mee hierheen genomen en hier een graafmachine met een mannetje gehuurd en een enorm gat laten graven.


We hebben er van genoten, eerlijk is eerlijk.

Maar vorig jaar was het zwembad lek.

We hebben meerdere keren geprobeerd het te repareren, maar dat lukte niet.

Toen we een nieuwe liner wilden kopen, bleek dat we een soort van onmogelijke maat hadden, we konden maar niet slagen, tot we er eentje vonden die wel heel prijzig was.

Toen nog eens de kosten berekend en besloten te stoppen met het zwembad.

Het is een dure hobby en ook een bewerkelijke.

Janos is al niet zo’n zwemmer en ik ging er alleen nog maar even in afkoelen in hoog-zomertijd.

De kosten wogen eigenlijk niet op tegen het gebruik.

En dan heb ik het nog niet eens over het werk wat je er aan hebt.


Dus dit voorjaar sloopten we het bad en toen zaten we met dat enorme gat.

Een zwembad bouwen is één ding, maar eentje dichtgooien is ook wat hoor.




Uiteindelijk is het gelukt, gras gezaaid en bomen geplant en nu komt het volgende project.

We maken een buitendouche, zodat we als het warm is toch even lekker af kunnen koelen.


Ach ja, we vervelen ons nooit hier….



zondag 5 juni 2022

Moestuintje

Na jaren geen moestuin te hebben gehad, had ik er nu wel weer zin in.

De laatste keer was alweer een aantal jaren geleden.

Tot wanhoop gedreven door enorme droogte, mollen, luizen, woelmuizen, slakken en ik weet het allemaal niet meer, was ik er helemaal klaar mee.


Maar het begon toch weer te kriebelen en dus sloeg ik weer aan het zaaien. Weliswaar een klein moestuintje maar hee, je moet toch ergens beginnen nietwaar?


En kijk, hoewel het toch nog steeds meer werk is dan ik dacht, is het toch de moeite waard.

Al twee keer peultjes gegeten en ook al andijvie en dat is toch echt de moeite waard.


Kan niet wachten tot de bietjes goed zijn en ik verse tomatensoep kan maken van mijn eigen tomaatjes.




zaterdag 21 mei 2022

Gender reveal



Wat ga ik krijgen? Een kleinzoon of een kleindochter?

Het was heel spannend.

Nick en Lizzy ( de papa en mama in spee) waren zo lief om te wachten tot ik in Nederland was met het bekend maken van het geslacht van hun spruit.

Het werd niet zo’n hysterische gender reveal party, maar alleen met de andere oma en opa en ik erbij.

Heel knus dus.

Lizzy moest wel een strijd leveren tegen haar nieuwsgierigheid, de enveloppe met het antwoord lag op de kast, maar ze kon zich beheersen.


Compleet met taart en een ballon met de juiste kleur erin ging ze met een naald in de aanslag.

En….het is een jongetje.

Niet heel erg verwonderlijk natuurlijk, gezien het feit dat onze hele familie uit jongensgezinnen bestaat, dus de genen waren ruim vertegenwoordigd.

Maar omdat ze op de echo niks konden ontdekken wat op een jongens-kenmerk leek, begon toch het idee te ontstaan dat het toch zomaar een meisje kon zijn.


Maar de wens, als ze mochten kiezen, was wel een jongen en de ooms wilden absoluut een knul en ‘geen meid asjeblieft’.

Dus iedereen heel blij.

Ik krijg een kleinzoon❤️




zondag 3 april 2022

Geteckeld

 We kregen logees. En niet zomaar logees, Nick en Lizzy kwamen mèt de teckels.

Ivy en Olaf. Olaf is de zoon van onze Zoë en Teus èn de broer van onze Charly. Een soort dubbele gezinshereniging dus, want ik had ook heel erg veel zin om mijn kinderen weer te zien.


Het is altijd al een feestje als ze komen maar nu was het echt genieten.

Ik was een beetje bang dat het niet zou klikken tussen de hondjes, maar dat was een onterechte zorg.

Wat een lol hadden ze met zijn zevenen.

En wij natuurlijk ook😁






zaterdag 2 april 2022

Oma

 


Ja ik weet het, ik heb jullie vreselijk verwaarloosd. Veel te lang niets laten horen.

Mijn smoes/excuus ( doorhalen wat niet van toepassing is) is dat ik geen inspiratie meer heb. Geen echte aanleiding om te schrijven. Het voelt altijd alsof ik in herhaling val, alles is al verteld over onze avonturen hier in Hongarije.

Alweer meer dan tien jaar geleden besloten we dat we niet meer terug gingen naar Nederland.

Inmiddels helemaal ingeburgerd in ons heerlijke dorp.


De reden van dit nieuwe verhaal is de aanleiding van de blog.

Ik wilde namelijk iets nalaten voor het nageslacht. Ik zou het zelf heel leuk vinden als mijn oma iets van een dagboek nagelaten had. Dus ik dacht altijd als ik iets schreef: leuk voor mijn eventuele kleinkinderen later. Een verslag van hun oma en opa die de stap namen om te verhuizen naar een vreemd land waar ze hun hart verloren hadden.


En nu is het binnenkort zover: wij worden oma en opa!

Zo vreselijk leuk en spannend. We zijn in de wolken.

Ik ga mijn best doen om vaker te schrijven zodat mijn kleinkind in spee later kan lezen over oma en opa.


En…ik heb weer nieuwe stof tot schrijven. Cadeautje van onze vrienden:




vrijdag 21 mei 2021

De Chinees

Er is licht aan het einde van de donkere tunnel die ‘corona’ heet.

En wel in de vorm van het vaccin.

Is het niet al omdat je ervan overtuigd bent dat je een vaccin nodig hebt omdat je je in een risicogroep bevind, dan wel om makkelijker te kunnen reizen.

Ik stond niet echt te trappelen, maar het idee om straks als het nodig mocht zijn op een normale manier in een vliegtuig te kunnen stappen, sprak me dan wel weer aan. Dus wij wilden ook.


In beginsel konden wij als buitenlanders niet gevaccineerd worden in Hongarije. Maar gaandeweg ging het vaccineren zo rap hier dat het ineens toch bleek te kunnen. Want Hongarije had heel voortvarend, veel vaccins op voorhand besteld: hele vliegtuigen vol vaccins vlogen het land binnen.


Met stijgende verbazing volgden we de Nederlandse stijl van het vaccinatieprogramma en vallen van de ene verbazing in de andere. Om tot de conclusie te komen dat Hongarije dit toch wel even heel wat beter aanpakt.


Niet iedereen krijgt hier thuis een uitnodiging, wat echt verspilde energie is, maar hier moet je je zelf aanmelden, indien je interesse hebt in een vaccin.

Wat mijns inziens een stuk efficiënter is, want er zijn nog best veel mensen die helemaal geen behoefte hebben aan een vaccin en die krijgen dus ook allemaal een uitnodiging thuis en verdwijnt vervolgens in de prullenbak.


Hier in het dorp stond er een bericht op Facebook van de gemeente, je kon in een chatbericht aangeven als er interesse was. Hoe makkelijk wil je het hebben😁


Een poosje later kreeg ik een bericht via messenger van de burgemeester, ze had een afspraak voor ons gemaakt bij de huisarts, we konden langskomen, wat een service.


Het ging soepel en gesmeerd, we hebben ‘de Chinees’ gekregen, Sinopharm, ik hoefde niks in te vullen, de dokter heeft een foto gemaakt van ons verzekeringskaartje en hup, binnen tien minuten stonden we weer buiten.


Drie weken later werd dit proces herhaald en kijk, volledig gevaccineerd in een poep en een scheet.


Gisteren kreeg ik een berichtje van het thuisfront.

‘Mam, jullie oproep voor het vaccin, je kunt een afspraak maken, hahaha’.


‘Gooi maar in de prullenbak jongen’.......





woensdag 17 maart 2021

Eerste prik

 Vandaag was een grote dag, we moesten naar de dierenarts met de pups, voor de eerste prik.

Ook goed voor de socialisatie was de autorit ernaartoe. 

Het is goed voor opgroeiende pups om met zoveel mogelijk geluiden in aanraking te komen in deze periode.

We zullen maar zeggen dat deze pups goed getraind zijn in bankhangen en netflixen, ook hele belangrijke eigenschappen voor later😜😁


Ok, het was niet leuk natuurlijk, maar we voor een goed doel, dus de eerste APK zit erop😁😁😁🐶






maandag 8 maart 2021

Druk


Het is gezellig druk in huis. Voor mijn gevoel ben ik alleen nog maar aan het dweilen, soppen,voeren, wassen en , dat is het leukste natuurlijk; aan het spelen.

De pups groeien als kool.

Het zijn korte nachten, maar we genieten er heerlijk van.


Het zijn nu echte hondjes en ze lopen de kamer rond te stappen alsof ze er altijd geweest zijn.



Yoghurt eten:







zaterdag 13 februari 2021

Prinses Zoë

 Het gaat heel erg goed. De puppies groeien als kool en Zoë groeit in haar moederrol.

Het is zo bijzonder om te zien hoe zo’n hondje zonder zwangerschapscursus, boeken of internet , intuïtief weet wat ze doen moet.

We moeten er wel heel erg voor waken haar niet té veel te verwennen, want ze begint wel wat prinsessengedrag te vertonen.

Als er een pup een beetje in een hoekje ligt en honger krijgt, zet ie het op een piepen. De bedoeling is dan dat Zoë hem in zijn nekvel pakt en naar haar toe trekt, maar ze vindt het net zo makkelijk als wij dat dan even regelen. Ze kijkt dan met zo’n verstoorde blik naar ons, zo van: ‘ hé, zijn jullie doof of zo?’


Ze gaat al af en toe van het nest af en komt dan weer ouderwets gezellig bij ons op de bank liggen en knuffelen.


Gisteren liep ze piepend heen en weer tussen de bank en de werpkist, we begrepen eerst de bedoeling is, totdat Janos ineens door had dat ze wilde verhuizen, met pups en al naar de bank.


Het is wel heerlijk knus hoor, de sneeuw buiten, binnen de houtkachel aan en met zijn allen op de bank.

Dat is toch puur genieten😁





vrijdag 5 februari 2021

Knus

 Het heeft iets knusserigs, zo’n nest babyhondjes in huis. Janos heeft de avonddienst gehad, ik heb nachtdienst, dus om half twaalf ben ik naar de bank verhuisd, nadat ik om vijf uur naar mijn bed gegaan was, uitgeput na een nacht doorhalen, dat was lang geleden zeg. Maar bevallingen kun je nou eenmaal niet inplannen.


Het gaat goed, de pups drinken goed, Zoë waakt als een leeuwin over haar kroost. Ze wil niet eens naar buiten om te plassen, ik laat haar maar even, we hebben een krant naast de kist gelegd voor de hoge nood.


De andere honden zijn razend nieuwsgierig, maar mogen niet eens vanuit de verte naar ze kijken, want ze vliegt ze gewoon aan.

We hebben dus de boel afgeschermd voor de broodnodige rust in het nest. 





En ik....ik zit met een thermosfles koffie te genieten van dat  prachtige plaatje. Onbetaalbaar gewoon.




donderdag 4 februari 2021

Beschuit met muisjes

 Zoë was al de hele dag aan het graven, ik had me goed ingelezen en wist dus dat de bevalling niet lang meer op zich zou laten wachten.

Om 12 uur snachts was het zover.

Zoë had aanvankelijk bedacht dat ze in ons bed ging bevallen, nou ben ik altijd redelijk flexibel, maar dat zag ik toch niet zitten.

Janos had weken geleden al een mooie werpkist in elkaar getimmerd, tafelzeil op de bodem gemaakt, ideaal. De rode warmtelamp hing erboven en Zoë had er al een paar keer in gegraven, kat in het bakkie....dacht ik....

Maar wat we ook probeerden, ze moest en zou op de bank bevallen.

Na diverse pogingen om haar om te praten gaven we het op.


Het eerste pupje werd gezellig tussen ons in op de bank geboren.


Maar toen hebben we haar met pup en al in de werpkist gelegd.

Ze begon nog even te protesteren, maar nu hielden we voet bij stuk en de rest volgde al snel.


Vijf  prachtige pups zijn er geboren, alles is goed gegaan dus we hebben feest vandaag, beschuit met blauwe muisjes, want het zijn allevijf jongens😁



vrijdag 15 januari 2021

Zwangerschapshormonen

 Zoë is zwanger. Nu zes weken, nog drie te gaan.

Haar buikje wordt dikker en dikker.

Papa Teus bekijkt het allemaal vrij nonchalant. Hij heeft het gewichtige werk gedaan, zijn taak zit erop, verder zoekt ze het zelf maar uit.

Ik wou Zoë nog opgeven voor ‘ Vier handen op één buik’, dat programma waar ongeïnteresseerde aanstaande vaders de meestal rokende teenermoeders aan hun lot overlaten. Maar het is niet nodig, Zoë heeft mij, ze rookt niet, is heel aanhankelijk door de zwangerschapshormonen en ik ben me aan het inlezen op internet.

Het is heel spannend, alles staat klaar.

Een kraampakket, een mand waarin ze kan bevallen, de rode lamp om de pups warm te houden, handdoeken en to-do-lijstjes.

Het is nu gewoon afwachten tot het gaat beginnen.....

Wordt vervolgd......








dinsdag 10 november 2020

Wie oh wie........

Het is nu wel echt herfst. Heerlijk.

We zijn druk geweest met de najaarsklusjes.

Alle tuinmeubels zijn van hout en moesten in de lak. En we hebben er aardig wat dus dat was een hele toer.

De walnoten moesten worden geraapt want omdat het nog zo warm was steeds, moest toch het gras nog gemaaid worden en dan gaan de noten kapot, dus rapen maar.


We wilden nog wat veranderingen in de tuin, dus ook dat is in het najaar aan de beurt.

Nog een hekje hier, een struikje daar. Mijn trouw gestekte plantjes mochten allemaal een mooi plekje in de tuin opeisen.


De noten gedroogd en gepeld, de honden vonden het geweldig want ze zijn dol op walnoten.


Ik besloot een noten-rozijnen brood te bakken, je gaat dingen verzinnen he. 

Het lukte, hij stond heerlijk te geuren in de keuken op het aanrecht en we genoten van een snee warm notenbrood met roomboter.


Tot ik wat geroezemoes hoorde in de keuken.....

Nietsvermoedend lopen we de keuken in....aanrecht leeg....


Van de daders geen spoor, kon ook geen kruimeltje vinden. 

De teckels kunnen er onmogelijk bij, maar hebben waarschijnlijk dapper geholpen om in een recordtijd het slachtoffer te verorberen.

De dader is een van de Vizsla’s natuurlijk. Met die lange stelten kunnen ze overal bij. 

Geen idee wie van de twee, ze kijken me allebei onschuldig aan.

Ik heb ook werkelijk geen idee wie van de twee de dader is, ik moet meteen aan die reclame op tv denken van die grote hond die een klein hondje opeet en waarvan het baasje stamelt: ‘ dat doet ie anders nooit’....


Dus vandaag ga ik bakken....een noten-rozijnen brood. 

En die gaat heeeeeel hoog in de kast.