Als klein meisje kwam ik vaak bij mijn oma. Sterker nog, ik ben in haar huis geboren, mijn eerste levensjaar woonde ik met mijn ouders bij oma en opa in. Daar weet ik niks meer van, maar we verhuisden een straat verderop, dus ik kwam er dagelijks over de vloer. De kleuterschool, zo heette dat toen nog, was bij haar aan de overkant, dus ook vanuit de klas kon ik zo bij hen naar binnen kijken.
En zoals een echte oma had ook mijn oma altijd snoepjes. Snoepjes in een omaschaaltje met bloemetjes. Ik was dol op dat schaaltje.
Toen mijn oma overleden was, verhuisde het schaaltje naar mijn moeder. Weer snoepjes erin, nu voor mijn kinderen. Meer voor de show, want mijn moeder had een hele lade met snoep, maar toch pronkte het schaaltje in de vitrinekast.
En toen overleden mijn ouders en ging ik door het huis. De meeste spullen gingen weg, ik kon immer weinig meenemen, maar toen ik het schaaltje zag kwamen alle herinneringen aan mijn oma en mijn kindertijd weer terug.
Ik liet het in een doos naar huis sturen, in de hoop dat het schaaltje de 1400 kilometer zou overleven.
En nu staat ie bij mij. Met snoepjes. Voor mijn kleinkinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten