Ik heb een moestuintje. En het is toch wel weer heel leuk en al het werk wel waard.
We aten al peultjes, andijvie en boontjes uit de tuin.
De rode bieten gaan we deze week proberen en de tomaten zijn in aantocht.
Maar waar we niet doorheen komen zijn courgettes, dat zijn me toch dankbare producten. Zakje zaadjes kost een euro, twaalf zaden in een zakje.
Per zaad een enorme plant met mega-oogst.
En alle zaden kwamen op, dus je kunt wel raden…..
Bij alles wat we eten denk ik na of ik er iets van courgette doorheen kan doen.
Want ook al heb ik ze al aan iedereen uitgedeeld, ze komen mijn oren uit.
En iedere keer als ik langs de moestuin loop zie ik er weer een paar, terwijl ik toch echt net smorgens geoogst had.
Een omelet? Met courgette. Plakjes op de bbq met knoflook, met kaas en gevulde courgette is ook lekker. Courgettesoep.
Roerbakken met courgettes.
We gooien ze over het hek voor de kipjes van de buurman.
De honden eten courgettes. Om wanhopig van te worden.
Maar op een gegeven moment is het niet leuk meer.
Ik merk dat mensen al niet meer langs ons huis durven te lopen, want dan krijgen ze weer courgettes mee. Ook als ze het niet willen, het moet gewoon.
En dan lees ik in de Nederlandse krant dat de supermarkten lege schappen hebben vanwege de stakingen en demonstraties van de boeren.
Geen melk, yoghurt en jawel: geen courgettes meer te krijgen.
Zal ik ze naar jullie opsturen? Ik heb er nog wel een paar…..
