Oost-Indisch

 In het kader van gezond leven, zeker nu in coronatijd, besloten we maar eens een wandeling in te plannen.

We waren al streng toegesproken door zoonlief. Iedere dag vitamine D tabletje nemen, veel groente en fruit eten en bewegen.

Dus heel braaf luisteren wij naar het goede advies van degene die ik vroeger vertelde dat hij éérst zijn groente op moest eten voordat hij een toetje kreeg.

We wonen natuurlijk heerlijk hier en als je van wandelen houdt kun je je uitleven want de omgeving is prachtig en het bos grenst aan onze achtertuin.

Vijf honden aan de lijn uitlaten is sowieso geen doen, maar als je hier door een straat gaat lopen, gaat er een golf van blaffende honden door het dorp. Achter ieder hek zit gemiddeld één hond en ik kan jullie verzekeren, dat is geen feestje om langs te lopen.

Dus achteruit gaan is ideaal, ze hoeven niet aan de riem en je loopt zo het bos in en al loop je een uur, je komt nooit iemand tegen.

Maar achter onze tuin had in het voorjaar een boer besloten daar zijn koeien te laten grazen. Uiteraard zijn goed recht, maar daardoor konden wij helaas niet meer onze tuin uit. Er stond namelijk schrikdraad rondom. Het was wel een geweldig uitzicht voor ons, die koeien in onze achtertuin.

De honden moesten het dus doen met ons eigen terrein en dat is met 8000 m2 geen reden tot paniek.

Maar tot mijn vreugde waren de koeien alweer een tijdje ergens anders geparkeerd en gisteren besloten we erop uit te gaan en eens te kijken of het schrikdraad er nog was.

Dolblij renden de honden voor ons uit en ik bedacht al dat we zo vanzelf er waarschijnlijk wel achter zouden komen of er nog stroom op stond, want het hek was er nog. 

Op internet had ik gelezen dat je met een grasspriet kon testen of er stroom op staat en dus ging ik dat even testen. Niks!

Wat een feest! De Vizsla’s met hun lange poten waren in drie stappen weg, voor de teckels ging er een nieuwe wereld open, die waren nog nooit zo ver van huis geweest.

Uitgelaten renden ze alle kanten op en waar de Vizsla’s keurig iedere keer kwamen als we riepen, hadden de teckels iets van Oost- Indische bananenbomen in hun oren.

Het was een hele klus om de hele boel bij elkaar te houden.

Maar na anderhalf uur kwamen we weer thuis, gelukkig helemaal compleet met teckels en al en zowel wij als de honden vinden het voor herhaling vatbaar.

Gemekker

Ik sta ‘smorgens op en ineens realiseer ik me dat het alweer een tijdje donker is als ik opsta. Heerlijk. Ik weet het, ik heb weinig medestanders, maar ik ben dol op de herfst en de winter. Maar vooral dol op het wisselen van de jaargetijden.

Ik voel me lekkerder als het wat kouder is. Ik heb meer energie.

Mooi moment om ons te buigen over de lijst met najaarsklusjes.

Bomen verplaatsen en snoeien, stekken uitplanten.

Ik ben het hele jaar door stekken aan het maken. Dat moet wel want zo’n tuin van formaat kun je onmogelijk beplanten met planten van het tuincentrum. Niet te doen.

En het geeft ook extra veel voldoening, als ik de vlinderstruiken snoei, het snoeiafval op maat knip en in potjes zet en dan een jaar later een enorme struik weer staat te bloeien. Daar kan ik erg van genieten.

Gisteren waren we weer druk aan het werk, nieuw hek gemaakt( ja, alwéér) en planten aan het verplaatsen.

Volgens janos moeten er wieletjes onder iedere boom, plant of struik komen hier, want ik ben nogal ‘verplaatserig’. 

Ineens groot alarm, vijf blaffende honden kwamen eraan gerend achtervolgd door een geit! Waar die nou ineens vandaan kwam. Waarschijnlijk uit de kudde die een flink eind verderop loopt, maar zij was wel een heel erg eind uit de buurt dan.

Het kostte nog flink wat moeite om de geit mijn tuin uit te werken, we hoopten dat zij zelf terug naar de kudde zou gaan.

‘s Avonds staat er een man aan het hek, gewapend met een touw. De tamtam was al rond gegaan en hij had begrepen dat zijn vermiste geit bij ons ergens uithing.

Dus Janos samen met hem de geit gevangen en zo kwam zij weer terug in de kudde. En wij kunnen weer verder klussen😁