dinsdag 29 april 2014

Maartens moestuin.

L


Kennen jullie dat programma? Op maandagavond kun je zie hoe Maarten het Hart aan het kneuteren is in zijn moestuin.
Ik denk dat er nu al een heleboel trouwe bloglezers afhaken. En dat kan ik me goed voorstellen, want een aantal jaren geleden was ik hier ook afgehaakt. Truttiger kan het bijna niet, het programma is absoluut niet van deze tijd, zo traaaaaaag....of...juist wel? Want back to basic is juist eigenlijk wel weer heel erg hip, geloof ik.

Anyway, ik vind het een heerlijk programma, ik steek er nog wat van op ook.
Ben natuurlijk zelf druk met mijn moestuintje, ik wied het onkruid, ik zaai, ik poot uit, geef dagelijks gieters vol liters met water en kan ieder sprietje wel de grond uit kíjken!
Dus ik doe het lekker toch, bloggen over mijn moestuintje, compleet met foto's.
En zeg nou zelf....wat is er nou heerlijker dan eten uit je eigen tuin?



Rechts staat de munt,links daarvan de bieslook en achter de bieslook de maggi.


Peultjes en  rechts vooraan in de hoek tuinboontjes



Salie



Knoflook...

zaterdag 26 april 2014

Van een nieuwe coupe en een oleander

Ik liep er al weken tegenaan te hikken. Ik moest nódig naar de kapper. Eerst zat er een moderne kapsalon in de supermarkt, de Tesco, in de stad. Daar kon je zonder afspraak terecht en dat was ideaal. Een combi van boodschappen doen en even snel je haar laten knippen. Helaas was het blijkbaar geen goudmijntje, want zo ineens als de salon er is gekomen, zo snel en plotseling was ie ook weer verdwenen.
Bij alle andere kappers moet je eerst een afspraak maken. Dus kwam het er steeds niet van. Tot ik ineens bedacht, dat er toch íemand in ons dorp moest zijn die kapper is. Dus ik naar onze informatiebron voor zo'n beetje alles: Akki, de eigenaresse van onze dorpswinkel,waar we iedere dag onze broodjes halen en ook wat andere boodschapjes.  Zij weet altijd alles! Ik vroeg haar dus of ze iemand wist die mijn haar kon knippen. Ja, die wist ze, de dochter van onze burgemeester is kapster. Ik moest maar naar huis gaan en ze zou het voor me regelen.
Een uur later staat Akki aan het hek; om vier uur in dat en dat huis moest ik me melden.
Nieuwsgierig toog ik, met gewassen nat haar, om vier uur naar het huis, Akki wees me nog even waar het precies was. De kapster stond me al op te wachten en kijk eens, ik stap een huis binnen die duidelijk ingericht was als kapsalon, heel simpel, maar alles wat je nodig hebt, een stoel met een droogkap, een bankje om te wachten, een tafel met allemaal spulletjes en een stoel met een spiegel.
Onder de droogkap zat de burgemeester met de rollers in en zij begroette me vrolijk en begon een gesprek over haar kinderen en mijn kinderen en terwijl haar dochter mijn haren onder handen nam, werd ik op de hoogte gebracht van het gezinsleven van onze burgemeester. Ze was ook heel geïnteresseerd in mijn gezin en het was echt leuk om met haar te spreken.
Een uur lang werd er geknipt, geföhnt en , uiteraard hier zoals ze nog steeds gewend zijn, getoupeerd.
Er werd echt werk van gemaakt en na een uur zag ik eruit als nieuw, ik was helemaal blij. Nog blijer werd ik van de kosten.....1000 forint, omgerekend zo'n 3,50 euro! Geen idee wat knippen en föhnen tegenwoordig in nederland kost, maar een paar jaar geleden was dat echt nog wel een boel geld.
Ik moest daarna nog even meelopen met de burgemeester en die gaf me nog twee oleanders voor in mijn tuin. 
Dus met een nieuwe coupe, twee oleanders, een leuk gesprek met onze burgemeester kwam ik weer thuis en dat alles voor 1000 forint!!! Dat kun je toch allen hier in Hongarije meemaken, of niet?

maandag 21 april 2014

Het ultieme paasgevoel.

We hadden eitjes in de broedmachine gelegd.
 Tegelijkertijd besloot Kaasje, onze huiskip die we ook ooit als ei uit Nederland uitbroedden, om haar moederlijke gevoelens te uiten en te gaan zitten broeden. 
Het is een schatje, ons Kaasje, maar niet de slimste. Iedere keer zat ze weer op een ander ei en liet het ei waar ze de dag ervoor op zat, afkoelen. Dat ging nooit wat worden, zo stelden wij vast, dus Kaasje kon geen mama worden. 

Toen het eerste kuiken uit het ei kwam in de machine, bedachten we dat we eens gingen proberen of Kaasje dan misschien wel een goede pléégmoeder zou zijn. Was een win-win situatie, wij hoefden de rode lamp niet te laten branden en Kaasje kon haar rammelende eierstokken tevreden stellen.

Het was spannend of ze het kuuk zou accepteren, we bleven er een poosje bijstaan. Kaasje was helemaal blij. Luid kloekend spreidde ze haar vleugels en het kuukje schoof eronder, lekker warm bij pleegmama.

Nu heeft Kaasje 7 kuikentjes onder haar vleugels en ze is helemaal in haar element.
En wij...wij hebben het ultieme paasgevoel.
Vrolijk pasen!

dinsdag 15 april 2014

Rein

Gisteren kwam de door ons bestelde regenbui. Iedereen die hier met vakantie is, baalt natuurlijk ontzettend als het ineens begint te gieten, maar wij waren blij. Kijk, een moestuin kun je sproeien, je bloementuin ook, maar een grasveld van een ontelbare vierkante meters.....daar is geen beginnen aan. En wij hebben het gras heel erg nodig, want het heeft veel te lijden door de eetlust van onze kippen en schapen. Want ook de lammetjes laten zich het gras, naast natuurlijk het toetje: de mamamelk, heerlijk smaken.

De schapen vlogen naar binnen, wij ook, maar omdat we buiten zouden eten en de bbq zouden gebruiken, bleven we op het terras onder het afdak.
Ineens zag Jan iets bewegen en toen hij goed keek zag hij een vos....en toen hij nog eens goed keek een paar dooie kippen. Gewoon eigenlijk midden op de dag, gewoon waar we bijna naast staan. Ongelooflijk!

Waar kwam Rein de Vos ineens vandaan? We hebben speciaal wildgaas geplaatst, onderaan ingegraven zodat ze er niet onderdoor kunnen graven. Dagelijks lopen we langs de hekken om te controleren of er geen gaten zitten.
Stilletjes staan we op het andere terras, dichterbij waar de vos vandaan kan komen. En ja, daar komt Rein weer aan sluipen. We worden heen en weer geslingerd door fascinatie, bewondering en woede. Gefascineerd door de natuur, zo'n beest moet uiteindelijk ook eten. Bewondering voor zijn stille, onopvallende sluipgedrag en woede omdat ie niet gewoon één kip pakt en meeneemt, maar er een paar doodbijt en ze laat liggen en nu dus ook niks te eten heeft. 
Wij staan doodstil te kijken, wáár zit het gat in het hek, hij komt duidelijk terug om zijn prooi op te halen.
Tot onze stomme verbazing klimt ie soepel en lenig óver het hek! Ja, wat moet je dáár dan mee? Als ze dat iverdag gewoon gaan doen, hoe moeten we onze kippen dan beschermen?

We sturen de honden op hem af, in de hoop dat het afschrikt.
We ruimen in de stromende regen de kippen op, het zijn er vijf! Voelt heel verdrietig.
Waarschijnlijk is het een samenloop van omstandigheden, de regen maakte dat zowel wij, als de honden en de schapen naar binnen gingen, jammer dat de kippen dat niet ook deden, ze waren een makkelijke prooi. En waarschijnlijk heeft Rein erg veel honger gehad, anders komen ze niet zo dichtbij.

We gaan eten en daarna zitten we nog tv te kijken, als jan de kippen onrustig hoort kakelen. Inmiddels is het weer droog. We rennen naar buiten en daar loopt die ellendige vos gewoon in onze tuin, bij de stal, we zijn gelukkig net op tijd, geen dooie kippen deze keer.
Maar wel grote schrik. 

We dachten dat we een veilige stal hadden, maar nu staan we in het donker, glas voor de ramen in de stal te spijkeren. Ook al zit er gaas voor en moet het bijna onmogelijk zijn voor een vos, we durven niet te gaan slapen anders.

Vandaag gaan we eens bedenken hoe we dit aan gaan pakken. Dit worden onrustige dagen.....