zondag 29 november 2015

Ex-hip en oud


Het is alweer een tijdje geleden dat ik een jonge, hippe moeder was. Op mijn twintigste zwanger van de eerste en op mijn zesentwintigste nummer drie geworpen. Ons gezin was compleet.
Het heeft veel voordelen om zo jong te beginnen aan kinderen. Ik ging met ze in alle enge achtbanen en vond het oprecht leuk. We speelden samen de eerste computerspelletjes, renden, fietsten, klommen en klauterden, ik had veel energie. Als ik als begin twintiger met mijn oudste zoontje ergens kwam, werd vaak gedacht dat ik zijn zus was. 


Als ik moeders zie die wat later begonnen zijn en met hun vijftigste in de pubers zitten, denk ik vaak: pfff, blij dat ik dat allemaal gehad heb. Moet er niet meer aan denken, ouderavonden, pubergedrag, ze midden in de nacht ophalen van klasseavonden en feestjes......
Je bemoeien met huiswerk, opleiding, stageplaatsen......ik voel aan alles dat ik niet meer de jonge hippe moeder ben van bijna dertig jaar geleden.
Achtbanen...ik schijt in mijn broek als ik het op tv zie, vreselijk, voor geen prijs ga ik er nu nog in. Rennen doe ik ook niet meer, op een fiets heb ik al zeker vier jaar niet meer gezeten en van computers weet ik helemaal niks meer. Hielpen wij ze vroeger als er iets was op de pc waar ze niet uit kwamen, voor de simpelste dingen moet ik het nu aan mijn jongens vragen. En als ze het hebben over appen, geen idee wat het is, wij wonen in een gebied waar je geen mobiel bereik hebt dus zijn van dat soort dingen al helemaal niet meer op de hoogte. Ik word oud en ben al helemaal niet meer hip.

Sinds we in Hongarije wonen gaat het grootste gedeelte van ons contact met de kinderen via skype. Laatst belde mijn middelste zoon. Of ik even een pdfje op kon sturen zodat hij het uit kon printen. Mijn hersens kraakten, was al blij dat ik tenminste ongeveer wist wat een pdfje is, ik probeerde van alles en dacht het gevonden te hebben. Ik druk op 'verzenden', helemaal blij dat ik eruit was.
Maar nee, volgens mijn middelste zit ik er helemaal naast. 'Sjongejonge, dat is gewoon een linkje, daar kan ik toch niks mee', hoor ik hem sputteren aan de andere kant van de skypeverbinding en dan komt het, het ergste wat je als moeder van je zoon te horen kunt krijgen: 'Màm, je lijkt ópa wel!'......en dat was in dit geval geen compliment.....
Uit de oude doos.....trouwfoto

zaterdag 21 november 2015

Een deur verder

Vijfenhalf jaar geleden werden we verliefd op Hongarije en ons huisje, wat een vakantiehuis moest worden. We gingen een week, twee weken, een keer een maand en het werd het steeds moeilijker om terug naar Nederland te gaan. We besloten drie maanden te gaan, om te kijken of we het dan nog net zo leuk vonden, ik had immers altijd vreselijke heimwee en wilde nooit langer dan acht dagen op vakantie, dus het was best bijzonder dat ik daar nu helemaal geen last van had. De drie maanden bevielen heel erg goed, totaal geen last van heimwee, wat ik miste was natuurlijk mijn familie en in het bijzonder mijn jongetjes. Maar de jongetjes vierden feest als wij er niet waren en leken er ook totaal geen moeite mee te hebben.

We besloten gewoon de sprong te wagen, voor onbestemde tijd vertrokken we in januari 2012 naar ons knusse huisje, met veel minder luxe maar veel meer vrijheid en ruimte om het huis.
Bijna vier jaar later is het nu, ik zit om 3 uur al in de kamer, wat zelfs voor mijn doen erg vroeg is en ik kan niet slapen. We gaan verhuizen. 
Het huis naast ons, wat onze oudste zoon gekocht heeft gaat ons nieuwe huis worden. Iets ruimer, mooier, meer geschikt voor permanente bewoning.
Al veel losse spulletjes heb ik erheen gebracht en iedere keer als er dingen van de muur gehaald werden en in het andere huis opgehangen werden, werd het andere huis iets meer ons huis en dit iets minder. Als je praat hoor je de holle klanken, gek dat dat zo snel al gebeurd, de meubels staan er allemaal nog, want voor het zware werk krijgen we vandaag hulp. De koelkast is ondooid, het is een ongezellige troep hier en dat helpt om het af te sluiten. Want ik heb hier met zoveel plezier gewoond. Het wordt nu een werkruimte voor jan en een logeerruimte voor onze familie.
Het wordt een spannende dag, want we gaan een deurtje verder van nummer 38 naar nummer 40. Heb er zin in!


dinsdag 10 november 2015

Verslag verbouwing

We zijn alweer een aantal weken verder en...we maken vorderingen.
De zolder is schoongemaakt en geisoleerd.



Alle stroomkabels zijn vernieuwd en iedere kamer heeft nieuwe en extra stopcontacten gekregen. Wat een bende was het, nooit geweten dat dat zo'n enorme zooi geeft. 




De muren weer gestuukt en daarna gewit. Alle raamkozijnen en deuren opnieuw in de verf, plafondplaten eruit gehaald en toen kon het schoonmaken beginnen. 

Terwijl ik probeer het zand en stof uit het huis te krijgen, hebben de mannen zich op het terras gestort. Dat is nooit helemaal naar onze zin geweest en het moest geheel op de schop. 





Nieuwe trap gemaakt, de oude verwijderd en de bedoeling in dat er rondom het terras bloembakken komen.











Wordt vervolgd.....