Prinses Zoë

 Het gaat heel erg goed. De puppies groeien als kool en Zoë groeit in haar moederrol.

Het is zo bijzonder om te zien hoe zo’n hondje zonder zwangerschapscursus, boeken of internet , intuïtief weet wat ze doen moet.

We moeten er wel heel erg voor waken haar niet té veel te verwennen, want ze begint wel wat prinsessengedrag te vertonen.

Als er een pup een beetje in een hoekje ligt en honger krijgt, zet ie het op een piepen. De bedoeling is dan dat Zoë hem in zijn nekvel pakt en naar haar toe trekt, maar ze vindt het net zo makkelijk als wij dat dan even regelen. Ze kijkt dan met zo’n verstoorde blik naar ons, zo van: ‘ hé, zijn jullie doof of zo?’

Ze gaat al af en toe van het nest af en komt dan weer ouderwets gezellig bij ons op de bank liggen en knuffelen.

Gisteren liep ze piepend heen en weer tussen de bank en de werpkist, we begrepen eerst de bedoeling is, totdat Janos ineens door had dat ze wilde verhuizen, met pups en al naar de bank.

Het is wel heerlijk knus hoor, de sneeuw buiten, binnen de houtkachel aan en met zijn allen op de bank.

Dat is toch puur genieten😁

Knus

 Het heeft iets knusserigs, zo’n nest babyhondjes in huis. Janos heeft de avonddienst gehad, ik heb nachtdienst, dus om half twaalf ben ik naar de bank verhuisd, nadat ik om vijf uur naar mijn bed gegaan was, uitgeput na een nacht doorhalen, dat was lang geleden zeg. Maar bevallingen kun je nou eenmaal niet inplannen.

Het gaat goed, de pups drinken goed, Zoë waakt als een leeuwin over haar kroost. Ze wil niet eens naar buiten om te plassen, ik laat haar maar even, we hebben een krant naast de kist gelegd voor de hoge nood.

De andere honden zijn razend nieuwsgierig, maar mogen niet eens vanuit de verte naar ze kijken, want ze vliegt ze gewoon aan.

We hebben dus de boel afgeschermd voor de broodnodige rust in het nest. 

En ik....ik zit met een thermosfles koffie te genieten van dat  prachtige plaatje. Onbetaalbaar gewoon.

Beschuit met muisjes

 Zoë was al de hele dag aan het graven, ik had me goed ingelezen en wist dus dat de bevalling niet lang meer op zich zou laten wachten.

Om 12 uur snachts was het zover.

Zoë had aanvankelijk bedacht dat ze in ons bed ging bevallen, nou ben ik altijd redelijk flexibel, maar dat zag ik toch niet zitten.

Janos had weken geleden al een mooie werpkist in elkaar getimmerd, tafelzeil op de bodem gemaakt, ideaal. De rode warmtelamp hing erboven en Zoë had er al een paar keer in gegraven, kat in het bakkie....dacht ik....

Maar wat we ook probeerden, ze moest en zou op de bank bevallen.

Na diverse pogingen om haar om te praten gaven we het op.

Het eerste pupje werd gezellig tussen ons in op de bank geboren.

Maar toen hebben we haar met pup en al in de werpkist gelegd.

Ze begon nog even te protesteren, maar nu hielden we voet bij stuk en de rest volgde al snel.

Vijf  prachtige pups zijn er geboren, alles is goed gegaan dus we hebben feest vandaag, beschuit met blauwe muisjes, want het zijn allevijf jongens😁