woensdag 5 maart 2014

Dag Truus

Toen we ons huisje hier in Hongarije kochten, vier jaar geleden, kwam ik in contact via internet met een aantal Nederlandse vrouwen, die ook een (vakantie) huis hadden in Hongarije. Misschien klinkt het vreemd voor buitenstaanders, maar het schept absoluut een band. Een huis hebben in het buitenland, maar vooral Hongarije een warm hart toedragen. Elkaar bijstaan met adviezen, hoe dit aan te pakken, hoe dat te doen.
We kregen een soort van clubje van Hongaarse Nederlandse vrouwen, 'het Kippenhok', noemden we ons clubje.
Truus hoorde daar ook bij.
Ik leerde haar kennen, eerst op Hyves, later op facebook en de club.
We stuurden elkaar privé berichten, het klikte, ook al had ze bijna de leeftijd van mijn moeder.
We spraken af elkaar te ontmoeten, later nog een keer, samen met Cor, haar man.
Twee weken geleden spraken we af dat ze volgende maand samen met Cor, bij ons zouden komen om lekker Hongaarse pörkölt te eten en bij te kakelen.
Gezellig!
En dan blijft het even stil. Dat is vreemd, want Truus doet de naam van kip eer aan, het kakelt maar door. Op facebook, maar ook op mijn blog hier was ze een trouwe lezeres en reageerde altijd.

Ik kijk op haar tijdlijn op Facebook. En dan slaat de schrik me om mijn hart, want daar lees ik berichten als: 'sterkte Truus, we denken aan je.'
Ik weet dan nog niet wat er aan de hand is, maar al snel wordt duidelijk dat het vreselijk mis is. Truus is op haar electrische fiets, wat ze altijd zo graag en vaak deed, in Nederland, tegen een openstaand portier van een auto geknald en ongelukkig terecht gekomen op haar hoofd. Met als gevolg een schedelbasisfractuur en ernstig hersenletsel.

Ongelooflijk geschrokken zijn wij en ze is niet meer uit mijn gedachten. Hoe een ongeluk in een klein hoekje zit, hoeveel pech kun je hebben?

Gisteren het bericht dat ze het niet gehaald heeft, ze is er niet meer. Truus, net 65 geworden, volop in het leven, fit, lief, hartelijk, altijd klaarstaan voor iedereen, wat zal ze gemist worden.
Nooit meet haar gezellige berichtjes, reakties op mijn blog, op facebook. Geen pörkölt eten samen en kletsen over ons heerlijke leven hier in Hongarije, waar ze zo graag was, in haar prachtige gele huis.

Onze gedachten gaan uiteraard uit naar Cor, we vinden het zó erg. En natuurlijk naar haar kinderen en kleinkinderen waar ze ook zo graag over vertelde, haar trots.

Dag lieve Truus, het leven is soms zo oneerlijk, maar ik hoop dat je op een wolkje naar beneden kijkt en denkt: 'mijn leven was te kort, maar wat hèb ik genoten'. 

Liefs van alle kippenmeisjes ( en hun hanen). We gaan je missen.


7 opmerkingen:

  1. Ik sluit me her helemaal bij aan. Ik kende Truus niet persoonlijk, maar vond haar zeer sympathiek overkomen. Helaas veel te vroeg. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooi verhaal schrijf je over Truus! Ze ging voor me 'leven'...... Ik wens haar man en familie leden heel veel sterkte toe en ook voor jou! Een dierbare verliezen is enorm verdrietig!
    Dag Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Linda en Jan wens jullie veel sterkte met het verlies van jullie vriendin Truus.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik kende Truus niet maar door haar reacties op je blog en Facebook leerde ik haar toch een beetje kennen. We like-ten zelfs soms elkaars reacties en ik zag wel dat ze veel humor had. Wat een vreselijk verhaal over haar ongeluk. Ik wens jullie veel sterkte toe en ik weet zeker dat jullie er zullen zijn voor haar man.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi geschreven, Lin!!!! Niets meer aan toe te voegen....enkel.... lieve Truus R.I.P.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bijzonder om te lezen... bedankt voor deze mooie woorden!
    Tanja, dochter van Truus

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Via Tanja en de fb-pagina van Truus lees ik je blog. Wat heb je dit mooi verwoordt, tranen lopen over mijn wangen. Inderdaad heel bijzonder. Zo fijn om te lezen dat er zoveel mensen aan haar denken. Blijf dat vooral doen, dan houden we haar met zijn allen levend! Marya, vriendin van Tanja en Truus.

    BeantwoordenVerwijderen