Bij

Het was eventjes stil hier. Er is niet zo heel veel te vertellen, behalve dat de lente zich af en toe laat zien, om dan vervolgens weer net zo hard te verdwijnen. We mogen er even aan ruiken en dan...hup...weg.
Na de sneeuwstorm van vorige week, hebben we wel heerlijke mooie lentedagen gehad en dan ben je de sneeuw snel weer vergeten.
We zaten heerlijk buiten te genieten op het terras, van de knopjes die voorzichtige uit een takje piepen.
Het letterlijke piepen van de kuikentjes, die groeien als kool. Met het mooie weer, komen ook de eerste bijen weer om de hoek zoemen.
Pepsi heeft nog geprobeerd hoe een bij smaakte. Was niet goed bevallen.
Binnen 10 minuten begon ze te braken en kreeg ze een aanval van netelroos op haar hoofd, zodat ze eruit zag als een gebobbelde aardappel. We konden wel zien dat de steek in de lip was, dus gelukkig niet in haar keel.
Of het nog niet erg genoeg was, kreeg ze dus vervolgens aan de ene kant een enorme hangwang en even later, om het weer een beetje in evenwicht te trekken, aan de andere kant ook.
Als het niet zo zielig was, want ze had er echt last van, zou je in een deuk liggen om dat hoofd.
Maar ik vond het toch eng, dus ik heb pas een foto gemaakt toen ze weer opknapte. En dat was gelukkig al na een paar uurtjes. De ergste zwelling was al verdwenen,maar toch nog genoeg om even te zien hoe ze eruit zag.

Verder hebben we de mindere dagen benut door onze woonkamer te witten en ook de keuken. Dat was een hele klus, want alles moest eruit. Maar toen het klaar was....heerlijk! Lekker alles weer wit en schoon. Voor zolang het duurt natuurlijk, want als je hout stookt dan ontkom je er niet aan, alles is in no-time pikzwart.

De mooie dagen worden gebruikt om de buitenkant van de huizen weer wit te maken, ook dat is nodig, want je kunt precies zien tot hoe hoog de sneeuw gelegen heeft. Kortom, we hebben even werk zat, dus we vervelen ons niet. En die lente...die mag best komen van ons.....