Mooi herfstweer

Na tweeenhalf jaar zijn we eindelijk een beetje uitgeklusd, hoewel er altijd dingen te doen blijven natuurlijk. Maar de grote en belangrijke klussen zijn gedaan. Dat betekent dat we nu meer tijd hebben voor andere dingen. Dus besloten we eens te gaan kijken of het mogelijk was om vanuit onze tuin bij het bos te komen. Want als we nu met de honden gaan wandelen, worden we in de straat begeleid door een reeks aansluitende blafconcerten, want achter ieder hek waar je langsloopt zit minimaal één hond die de boel denkt te moeten verdedigen. Dat maakt het niet aantrekkelijk om de hort op te gaan en bovendien moeten de honden dan aangelijnd worden en ik kan je vertellen dat het niet meevalt om 4 enthousiaste honden een halsband om te doen en dan de riemen om ZONDER dat alles in de knoop raakt.

Aan het einde van ons grondstuk zit een sloot. Dus we wisten dat we daar niet door konden. Maar omdat er ook trekkers in het land rijden, móest er een plaatsje zijn waar je de oversteek naar het veld kon maken en dan zo het bos in.
Dus vergezeld van de honden en schapen, gingen we een wandeling maken. En wat blijkt nu: heel gemakkelijk, een paadje tussendoor en hup, daar sta je op een enorm veld waar verder niemand komt dus de honden kunnen heerlijk rennen en de schapen kunnen heerlijk grazen.

En voor ons ook goed natuurlijk.
Prachtige dag gisteren, ruim 19 graden in de zon,dat is nog even heerlijk nagenieten....

Pepsi moet nog even in haar nieuwe halsband groeien

onze trots van de achterzijde....

Winter

Nou, de winter mag beginnen hoor, we zijn goed voorbereid deze keer. genoeg hout voor de kachel, andere indeling van ons huisje zodat het makkelijker warm te stoken is, de vriezer vol met vlees van het varken wat geslacht is en Jan is druk geweest met het roken van de hammen en de spekken en die hangen nu te drogen in de kamra.

Van mij mag het gaan sneeuwen, heerlijk,ik hoef toch nergens heen. Maar...volgens de voorspellingen wordt het van de week maar liefst 17 graden......voorlopig in ieder geval geen sneeuw dus,maar 17 graden kan ook lekker zijn natuurlijk.....

Roken

Het was zover, na een zout/kruidenbad van 10 dagen konden de hammen en spekken uit het water worden gehaald en opgehangen worden in het rookhok.
Ik kan er een heel verhaal over vertellen, wat een feest het was bijvoorbeeld voor de honden en ook hoe zielig het was dat ze alleen maar mochten kijken en af en toe wat te snoepen kregen. Maar de foto's zeggen genoeg:

spekken en hammen in het bad

het water loopt je in de mond

het is nog een heel werk

alleen kijken.....

toch maar even veilig achter tralies

stiekem even ruiken

ontsnapt

in het rookhok

piromaantjes

spannend!

Boerinnen

In Nederland had ik een aantal jaren geleden een winkel. Dan ben je heel erg met je uiterlijk bezig, je kunt tenslotte niet als een slons in zo'n winkel staan, dan rennen de klanten al gillend weg, vóórdat ze ook maar rondgekeken hebben.
Maar nu ik hier op het platteland ben, interesseert het me helemaal niks meer. Soms loop ik er dus inderdaad bij als een slons. Het heeft namelijk helemaal geen zin om me hier uit te dossen, ik zit altijd onder de modder, niet zo gek natuurlijk met die dieren hier. En....het kan me niks schelen. Mijn haren af laten knippen omdat dat gemakkelijker is en ook omdat Pepsi de gewoonte heeft om in je haar te bijten, eraan te trekken. Het liefst bij lange haren natuurlijk,want die zijn het leukste. Dus ga ik tegenwoordig met korte haren door het leven.

Ook de visite moet eraan geloven, zodra je op háár plaats gaat zitten (de bank) komt ze gezellig naast je zitten en dunt ze je haar een beetje uit.

Maar goed, ik kan haar wegduwen en zeggen dat het niet mag en dan houdt ze weer even een poosje op. of ik ga veilig op een andere stoel zitten, zodat ik ongemakkelijk naar de tv zit te kijken, terwijl madame de prinses languit met die bos poten op míjn bank ligt. Maar goed, je moet er wat voor over hebben.

Maar het grootste slachtoffer is Pien. Pien is vanaf dag één dikke maatjes met Pepsi. En ook de enige hond met lange haren. Ging ze in Nederland nog uitgebreid naar de schoonheidsspecialiste en de kapper (net als het vrouwtje), tegenwoordig is ook zij een boerenteckel. Dus ook Pien is gekortwiekt door Pepsi. Door het spelen is ze al haar mooie lange haren kwijt.

Even wat foto's om de verschillen vóór Hongarije en nu ín Hongarije beeldend te maken.

Pien eerst

Pien nu

Ik eerst

ik nu...

voordeel; wij boerinnen zullen deze winter hier niet veel last meer van hebben....

Nou ja, jullie zijn dus gewaarschuwd: of je haren laten knippen voordat je op bezoek komt, óf op een stoel gaan zitten en niet op de bank.

Schaap te water

Omdat ik al vaker verhalen had gehoord van verdronken katten en puppies in een zwembad, was ik altijd een beetje bang dat er een hond of een schaap in het zwembad terecht zou komen. Zodra het zwembad klaar was, hebben we er ook meteen een hek omheen gezet. Beetje naief, want achteraf bleek dat de schapen er met het gemak van een ballerina in een sierlijke sprong zo overheen konden. Hekje afgekeurd, te laag!
Maar vanwege het gebrek aan gras mochten de schapen toch, zo nu en dan in die tuin ook even grazen. Het hele jaar is er nog nooit een dier in het zwembad gevallen en dan worden we wat slordiger.

En van de week was het zover, Willie kwam eraan gerend en stond te blaten tegen ons. Nou gebeurd dat wel vaker, maar ze blééf stug volhouden. Jan ging een kijkje nemen en kwam 10 minuten later terug, tot zijn middel kletsnat. Beppie was in het water gevallen en kon er niet meer uit. Gelukkig hebben we een brede trap, dus hij kon haar via het trappetje uit het water krijgen,maar de schrik zat er goed in. Zo'n schaap loopt natuurlijk meteen vol met water en weegt een vermogen, dus dat valt niet mee. En gelukkig hadden we het zwembad al voor de helft leeg laten lopen,anders was ze waarschijnlijk verzopen. je moet er toch niet aan denken.

Na droog geworden te zijn in de stal, kunnen ze nu weer lekker buiten grazen. Met de schrik vrijgekomen dus.......

Slachtfeest

Hier in Hongarije is het heel normaal, je houdt een varken, die voer je zo snel mogelijk vet en in november/december wordt ie geslacht.
Een romantisch beeld had ik ervan, leuke biggetjes die tussen de kippen en de schapen konden lopen, los in de tuin. Niks was minder waar. Ten eerste groeiden de varkens binnen een paar maanden uit van lieve schattige biggen, tot serieuze monsters, die levende kippen en kuikentjes op-aten als ze te dichtbij kwamen. Eén keer hadden we zelfs een kip rondlopen waarvan de kont afgegeten was door een varken. Even op internet zoeken, want ik wist helemaal niet dat varkens dat deden. Maar toen ik een beetje ging rondgoogelen, ontdekte ik al snel dat varkens gewoon lètterlijk alles eten. En met alles bedoel ik ook alles, dus kwam ik ook een vrolijk verhaal tegen van een boer die in het varkenshok bezig is met mesten (wat ik dus ook doe) en dan onwel wordt en gewoon als toetje genuttigd wordt door zijn varkens......ik was dus op het laatst een beetje bang voor ze. Die enorme koppen met die angstaanjagende tanden......ik begreep goed dat het moment gekomen was om Sonka en Szalonna om te zetten in worst en speklappen.
Dus zo geschiedde. Tijdens mijn verblijf in Nederland (wat niet een toevallige samenloop van omstandigheden was) is er een einde aan het bestaan van S&S gekomen. En er komen geen nieuwe varkens, wij bestellen liever een wild zwijn, die heeft ook een mooi leven gehad, net als onze varkens, maar we kennen ze niet persoonlijk. Oh ja en iedereen die het zielig vindt en GEEN vegetariër is en wel vlees eet uit de supermarkt, moet zijn mond houden. Want die zijn hypocriet. (dit om lange, zinloze discussie's te voorkomen ;-))

Het volgende fotoverslag van de slacht is door Jan gemaakt, mensen die er niet tegen kunnen,moeten maar niet kijken.

Sonka en Szalonna in betere tijden.....

Hele klus, de haren worden met een gasbrander verwijderd

de ultieme wraak van de kippen

Pepsi heeft de dag van haar leven

worst maken

pauze: bier drinken  en pörkölt eten

verder met worst maken

verser is niet mogelijk

daar hangen ze te drogen....

Weer thuis....

En zo voelt het echt. Ik heb het heel erg leuk gevonden, lekker weer met de jongens bijkletsen, samen bezig zijn met Dave om zijn nieuwe stulpje schoon te krijgen en in te richten, samen met opa en oma die ook heel fanatiek kwamen helpen, Danny en Nick (zijn broers),de vrienden van Dave, leuk om erbij te zijn en leuk om dat allemaal samen te doen.
Ook nog gezellig uit eten geweest bij de Japanner, lekker sushi gegeten, iets wat hier niet zo makkelijk te krijgen is.

Bij de Japanner met Dave, Danny, nick en dagmar......heel gezellig.

Heb nog wat mensen opgezocht, paar vriendinnen, mijn schoonouders en mijn broer, altijd leuk natuurlijk, dus ik heb genoten.

Maar oh, wat was ik blij dat ik weer thuis was. Ik ben het gewoon echt ontwend, het geren en gevlieg van iedereen, de haast, de drukte, heel raar,maar ik kan er niet meer tegen. Als ik al een lichte twijfel had gehad, is dat voorgoed verdwenen, ik weet heel zeker; ik hoor hier, in Hongarije op mijn boerderijtje.

Jan en ook de dieren waren blij dat ik er weer was. Het grappigste vond ik nog dat de schapen duidelijk lieten merken dat ze me gemist hadden, dat had ik niet verwacht. Steeds naar me toe komen om een aai te krijgen, heerlijk.

Wat wel gek was, was dat de varkens er niet meer waren. Geen grote koppen over het hek als je de stal inloopt, bedelend om eten. Vreemd, maar in ruil daarvoor een volle vriezer en worsten in de kamra., spek en ham in het zout/kruidenbad, wachtend om gerookt te worden.
Voor mij geen varkens meer, ik had er een, misschien te naïeve, voorstelling van, leuk de biggetjes die in de tuin rondlopen. Maar dat was gewoon onmogelijk, het waren gewoon monsters op het laatst en ik houd niet van beesten in een hok. Bovendien waren wij er allebei beroerd van, toen ze geslacht moesten worden. Nee, daar zijn we toch niet Hongaars genoeg voor. We houden het maar bij wild zwijn in het vervolg.

Maar.....leuke tijd gehad, maar blij weer thuis te zijn......

Big city

Het was een heel avontuur. Van het rustige dorp in Hongarije naar de grote drukke stad in Nederland.

Het zal misschien voor veel mensen vreemd klinken, maar ik was toch behoorlijk gespannen toen de grote reis begon. Allereerst al de zenuwen of ik wel op tijd op het vliegveld zou zijn. Ik ga altijd op safe, tot grote ergernis van de mensen om me heen, want daardoor zitten we altijd uren en uren op het vliegveld te wachten, want natúúrlijk gaat alles altijd goed en zijn we veel en veel te vroeg. Maar ja, ik wil gewoon graag op tijd zijn.

Ik was dus op tijd op het vliegveld en met een enorme baksteen in mijn maag stapte ik zo stoer en zelfverzekerd mogelijk kijkend door de enorme hallen van het vliegveld van Budapest, waar ik ook voor het eerst was, dus alles was vreemd en nieuw. Natuurlijk stond ik in de verkeerde hal en moest ik een enorme afstand afleggen om aan de andere kant te komen, dus was ik heel blij dat ik tijd genoeg had om te zoeken.

Bij de controle ging uiteraard het alarm af, op de één of andere manier is dat bij mij altijd het geval. Ik werd dus totaal ondersteboven en binnenstebuiten gekeerd, want ja, dat je een boerin van het platteland bent en dat je heus niet met een kilo drugs loopt te slepen, dàt geloven ze zomaar niet natuurlijk. Uiteindelijk mocht ik doorlopen, op weg naar de gate.

Heel spannend was het allemaal en ook de aankomst in Nederland. Twee ov-chipkaarten op zak en de één gaf aan dat ie niet bruikbaar was, de ander had ik van Jan gehad en daarvan wisten we niet hoeveel geld erop stond. 'Saldo onbekend', gaf het scherm aan. De chipcard vervloekend en terugverlangend naar de eenvoudige tijd da je gewoon aan een loket een papieren kaartje kocht, ging ik toch maar hulp zoeken bij de servicebalie. Daar bleek ik niet de enige met problemen met de chipcard. Gelukkig was het probleem snel opgelost door wat gerammel op de computer van de balie-meneer en kon ik mijn weg vervolgen. Ik heb het overleefd en het was weer een overwinning op mezelf en het leuke was natuurlijk dat ik heerlijk mijn jongetjes weer kon zien en vasthouden. Is toch we even veeeeeeeel beter dan skypen, hoe blij ik daar ook mee ben. Het boerinnetje is in de grote stad aangekomen.......wordt vervolgd.

Boerinnetje op vakantie

Ja,jullie lezen het goed, ik ga op vakantie naar Nederland. Een klein weekje verruil ik het platteland voor de grote stad, op naar de drukte.
Ik verheug me er natuurlijk op om mijn jongens te zien. De aanleiding is dat onze student een woning toegewezen heeft gekregen, vorige week de sleutel gekregen en nu ga ik hem een beetje ondersteunen. Heb er heel veel zin in.

Wel spannend natuurlijk, ben nog nooit in mijn eentje op vakantie gegaan, alleen in het vliegtuig (bij wijze van spreken dan) dus wel een beetje nerveus. Maar.....gaat vast en zeker lukken.

Heb, behalve mijn zoon helpen, nog wat meer dingen op mijn lijstje staan.
Bezoekjes aan vriendinnen die ik natuurlijk lang niet gezien heb bijvoorbeeld en even langs de ouders van Jan. Leuk om weer even 'live' bij te praten met iedereen, hoe blij ik ook ben met facebook, email en skype, das toch anders.

Lekker wat dingen eten die je hier niet of niet makkelijk kan krijgen. Sushi bijvoorbeeld,  Turkse pizza, haring met uitjes, broodje garnalen, frites bij Van Gogh, balkenbrij......dat wordt genieten.

Mijn tas is gepakt, vannacht vertrek ik......op naar de grote boze wereld!