Lui

ik was gisteren jarig en zoals de meesten van jullie wel weten,doe ik daar weinig of niks aan. ik houd niet zo van verjaardagen, stom gedoe met zijn allen in een rondje zitten en de jarige heeft geen tijd om een praatje te maken met de visite, want die loopt zich suf te rennen met hapjes en drankjes en is al een dag ervoor doodmoe van alle boodschappen die er voor het feest gehaald moeten worden. Geef mij maar gewoon spontane visite en dan lekker kletsen met een paar man, veel gezelliger.
Ik heb het hier dus ook lekker tegen niemand verteld, dus we hebben een heerlijk dagje gehad en zijn lekker met zijn tweetjes uit eten geweest. Er is dus vandaag niet veel te melden, beetje saai.

lekker warm tegen elkaar aan

jullie zien het wel, we hebben een heerlijke luie dag gehad.

Nog een hek

Zo,we zijn weer een stapje verder, nóg een kant afgesloten met een hek.
Er moeten nog wel wat gaten gedicht worden,maar het ziet ernaar uit dat binnenkort geen teckel of gans meer zonder onze toestemming weg kan.
Met het plaatsen van de hekjes,wordt het ook meteen meer een tuin.

de palen de grond in

krisztian is trots

zo,teckelproof...

We hebben nu even een paar dagen voor ons tweetjes, K komt dinsdag weer werken, dus even lekker genieten van ons huisje. Fijne zondag allemaal!

Van wijn en palinka

We hebben B & L leren kennen als twee gezellige Hollanders, die enorm genieten van al het goede dat Hongarije te bieden heeft. Ze wonen permanent in ons favoriete land en als we er zijn, zoeken we elkaar op om oeverloos te zwetsen over wat er allemaal zo leuk is in Hongarije. Niet dat ik overtuigd moet worden hoor, ik ben allang zover, maar het is toch leuk om allerlei dingen die we nog niet weten, aan hen te vragen. Ze wonen een kwartiertje bij ons vandaan en dat is voor Hongaarse begrippen: om de hoek!

We werden dus meegevraagd naar een echte Hongaarse wijnkelder, ik wist niet zo goed wat ik me erbij voor moest stellen, maar het was echt heel erg apart en leuk.
We reden achter hen aan en stopten voor een gewoon huis in Igal, een vrij toeristisch dorpje vlakbij het onze.

Ik begreep er echt niks van, want ik had iets toeristisch verwacht, maar nee, het was gewoon bij mensen thuis dus, die er een soort van handeltje van hadden gemaakt om hun wijn te slijten in de gezellige sfeer van een wijnkelder. We moesten eerst door een soort schuur, dan een kamer en toen kwamen we in de kelder, waar allemaal houten tafels en banken stonden. Helaas heb ik er geen foto's van, had denk ik ook niet gemogen,want er werd ons meteen op het hart gedrukt dat we, bij controle, moesten zeggen dat we aan het proeven waren.

De karafjes rode wijn kwamen op tafel,glazen erbij, er zaten al wat Duitsers en in de zomer schijnen er ook veel Hongaren te komen, maar die waren nu even afwezig, dat vond ik wel een beetje jammer.

Ik kreeg een leeg glas en het was de bedoeling dat je zelf inschonk en zou onthouden hoeveel je gedronken had, zodat je het bij het verlaten van de wijnkelder af kon rekenen. ik kreeg er meteen ook een borrelglaasje naast en de palinka kwam erbij en gelukkig ook een fles water.
Het feest kon beginnen en het was echt heel erg gezellig, leuk sfeertje en op een gegeven moment kwam de vrouw des huizes (om 9 uur) vertellen dat zij naar bed gingen en dat we zelf maar onze gang moesten gaan en eventueel de volgende keer betalen. Je valt toch van je stoel (in dit geval een houten bankje) van verbazing,of niet?

We gingen toen weg,want we vonden het wel welletjes, de wijn en palinka gingen in zo'n rap tempo, het leek verstandig om ermee te stoppen voor we niet meer zouden weten of we 3 of 10 kannetjes wijn op hadden. We moesten het overweldigende bedag van 3.50 euro per persoon afrekenen, dus viel ik wederom van het bankje van verbazing en dat was niet omdat ik zo dronken was hoor,want ik had goed gegeten en er is tegenwoordig wel wat meer voor nodig om lavenloos te zijn, wij passen ons moeiteloos aan aan de Hongaarse gewoontes en dat is: veel en vroeg beginnen met alcohol ;-)

Voordat jullie denken dat we hier alleen maar aan het feesten zijn, het werk ging gewoon door en de moestuin in wording is helemaal omgespit, de rozen zijn verplaatst in de hoop dat ze het overleven en K is druk bezig met hekjes in de tuin te maken,zodat de tuin echt een tuin gaat worden.

rozenstruiken

De tuin van de buurman moet worden opgefleurd, dus de rozen kunnen daar goed dienst doen.

Inmiddels genieten we alweer een paar dagen van heerlijk zonnig herfstweer, dus vandaag wordt er verder in de tuin gewerkt.....

Anti-rook-ganzen

Vorig jaar toen Gijs en Katrien nog kleine gele donsjes waren,konden we niet vermoeden wat een ontzettende baasjes het zouden worden. We kwamen er al snel achter dat ze bij iedere stap die ze zetten en flets laten vallen.

pluisje en pluisje

Kleine gele pluisbolletjes laten kleine fletsjes vallen, maar hoe groter ze werden,hoer groter ook de fletsjes en er kwam een tijd dat die naam echt een understatement bleek te zijn. Een koeievlaai is er niks bij soms, echt waar!
Dus vorig jaar waren we al druk met het barricaderen van het terras, zodat niet het hele terras vol met ganzenschijt lag. Toen waren we ook al plannen aan het maken over hoe we dat nou een beetje handig aan konden pakken. Bovendien, het eerste rode aardbeitje aan mijn plantje was niet voor ons, nee, voor we het wisten was het ganzenvoer en zo ging het ook met de tomaatjes. Kortom, als ik een serieuze groententuin wil, dan moest er iets gebeuren.
omdat we aannemen dat de Hongaren het beste weten wat de beste plek is voor een moestuin, besloten we die op dezelde locatie te doen als de buurman. Daar moest dus een hekje omheen gezet worden. En dat was dus een klusje op de 'to do' list van deze keer.

het begin is er

ganzenproef?

Verder terroriseren Gijs en Katrien de tuin, Fanta, die niet zo erg snel is, blijft maar even uit hun buurt, want ze moeten altijd haar hebben, op de één of andere manier. Het prettige is wel, dat niemand meer 'zomaar' de tuin binnenloopt. Ze zorgen ook voor heel wat hilariteit, want ze vinden alles interessant en zo heb ik al eens een sprintje moeten trekken om een sok terug te krijgen, die ze uit mijn wasmand hadden gepakt, de was halen ze van de lijn als ik niet oppas, als K een doos schroefjes heeft staan, dan pakken ze ze er één voor één uit en gaan ze ermee vandoor. Maar gisteren, dat sloeg echt alles, Z stond een sigaret te roken en hup, Gijs ging er met de sigaret vandoor, haha, dus als iemand nog problemen heeft om te stoppen met roken, ze zijn in te huren ;)

was-terrorist

Binnen!

Het werd tijd om binnenshuis eens iets te gaan ondernemen, het was nog steeds niet helemaal naar onze zin.
Maar we hebben natuurlijk de hele zomer buiten op ons terras gebivakkeerd, dus toen maakte het niet uit. Maar zitten we veel binnen,lekker gezellig met het houtkacheltje aan en eigenlijk is dat ook weer net zo gezellig.

We hebben dus even wat heen en weer geschoven met de meubels en eindelijk was het naar onze zin.

Gisteren een gezellige dag gehad,lekker zitten kletsen met b en l, die hier een dorp verderop wonen.
Het weer is ook veel beter en de vooruitzichten zijn goed, dus we kunnen weer verder vandaag met de tuin.....

Vogelhuisje

We zijn goed bezig. Ondanks het niet al te geweldige weer, kunnen we toch wel wat klusjes doen.
Gisterochtend heeft mijn mannetje met K een vogelhuisje in elkaar getimmerd, het mocht weer niks kosten natuurlijk,want ons bin zuunig, dus alles moest van materiaal gemaakt worden wat er lag en das leuk gelukt.

Stukje van de schutting van D 'geleend' om een rieten dakje te maken.

rieten dakje

Leuk uitzicht vanuit het raam voor ons,nu maar hopen dat Hongaarse vogels het weten te vinden.

ook nog even naar een stadje geweest om wat boodschappen te doen. Het tuincentrum had niet wat wij zochten, namelijk appel- en perenbomen, dus die hebben we maar door M telefonisch laten bestellen.
's Middags weer eens even mijn houtoven uitgeprobeerd, lekker zoete kip gemaakt.

Vandaag zijn we uitgenodigd om een borrel te halen bij B en L, die een dorpje hier verderop wonen.
Zij wonen hier permanent en we gaan even gezellig kletsen.

De dagen vliegen echt voorbij, er is nog zoveel wat we willen doen, maar ja, als we iedere keer gaan zitten tetteren met iedereen,schiet het ook allemaal niet op he, haha. Nee hoor,is veel te gezellig allemaal. De klusjes blijven wel wachten en die kunnen later ook nog wel. Voorlopig is het gewoon lekker genieten van alles hier.

Schaapjes tellen

gisteren kwam krisztián de keuken binnen. Of we het al gezien hadden??? nee dus.
We moesten mee de tuin in en kijk nou....een hele kudde schapen,zomaar in de achtertuin! Wat een geweldig gezicht.
Helaas is het miezerig weer, dus de foto is niet zo geweldig,maar er komen vast mooiere.

cadeautje in de tuin

We hebben gisterenochtend een beetje lopen rommelen in huis en om 12 uur kwamen B en L gezellig op visite. Heerlijk zitten kletsen de hele middag en zo was de dag weer om voordat we er erg in hadden.

Niet echt veel gedaan dus,maar wel een erg leuke middag gehad en das veel belangrijker natuurlijk ;)

Thuis

Ja,het voelt echt zo,we zijn weer thuis.
Hele goede reis gehad, is heel goed bevallen,smiddags om 3 uur vertrokken, lekker rustig op de weg,even een paar uurtjes geslapen onderweg en om 8 uur in ons huisje.
Bij de grens regende het, maar toen we verder reden werd het gelukkig droog.
De ganzen zaten in de stal en keken vreemd op dat wij er weer waren, maar ik had een blikje mais in de auto in de aanslag, en dat aten ze wel. Maar je merkt wel dat ze weer even onwennig tegen ons zijn. Gelukkig blazen ze niet tegen ons, zoals ze well tegen iedereen die langsloopt doen. Ik denk dus dat ze wel weten dat het goed is, dus het komt waarschijnlijk wel weer goed, beetje voeren uit de hand en dan vinden ze me vast wel weer lief ;)

K kwam om 10 uur en aan zijn stralende gezicht te zien vindt hij het oprecht fijn dat we er weer zijn.
We zijn eerst maar aan het opruimen gegaan,want iedere keer als je weer komt is het weer een hele chaos,we hadden ook weer zoveel spullen bij ons. Alles moet weer even een plekje krijgen en we hebben de kamer een andere indeling gegeven.

Daarna even een praatje met de buurtjes,  buurman L liet onze tuin, wat hij in gebruik heeft, omploegen om na de mais weer een nieuwe wintervoorraad erin te zetten en wat we begrepen wordt dat tarwe.

met K en de buurtjes

omploegen van het land

's Middags om 5 uur naar Igal gegaan en lekker bij Ildiko wezen eten,heerlijk was het weer.
Toen sloeg de vermoeidheid ineens toe en thuisgekomen doken we om 7 uur ons bedje in om om half 7 vanochtend weer wakker te worden.lekker uitgerust dus nu.
vanochtend naar de overkant in het winkeltje even de boodschapjes gedaan, lekker verse broodjes gehaald en nu klaar voor een nieuwe dag.

Heimwee en zo....

Het is zover. iedere keer weer een heel gedoe,die auto inpakken, het is iedere keer weer een vraag waar alles vandaan komt en hoe is het mogelijk dat we nog steeds een volle bak hebben???
Maar het meeste wat ik mee wilde nemen zit erin, de kattenstaarten die ik eindelijk heb gekocht, nog wat leuke dingetjes om de boel op te fleuren,die Jan natuurlijk onzinnig vindt,maar ik van levensbelang. Iedere keer zie ik hem denken: 'moet dat nou ècht mee??',maar zowaar,zonder te mopperen zoekt ie dan toch weer een plekje. leuk schapenvachtje voor op de bank,wit weliswaar(ik geef m een half uur met die teckels) maar die wilde ik al zo lang, dus die gaat nu ook mee.

Wat kunstplantjes van de Ikea, met het excuus dat we er ook vaak niet zijn,dus dat dan de planten doodgaan,maar eerlijk gezegd maakt dat niks uit,want zoals de meesten van jullie onderhand wel weten: ik kan een cactus nog een gruwelijke uitdrogings-dood laten sterven. En gewoon als ik erbij ben hoor. Dat die Teckels het nog zo goed doen hè, er zijn vast mensen die zich dat afvragen.

 Dan nog kleding die we van iedereen krijgen voor de dorpsbewoners en ook heel erg leuk: twee grote tassen vol met splinternieuwe voetbalkleding, voor de dorpsvoetbalclub, gekregen van mijn schoonvader die dat weer via-via gescoord heeft. Ik denk dat ze daar heel erg blij mee zullen zijn daar.
En dan natuurlijk boodschappen,voor ons voor de eerste dagen,zodat ik niet meteen alweer na die lange reis een rit hoef te maken van 45 kilometer om boodschappen te doen, maar ook wat dingen voor Nederlandse Hongaren, waar ze ernstige  behoefte aan hebben en die in Hongarije niet of nauwelijks te krijgen zijn,zoals bijvoorbeeld 5 kilo witlof, calvé mayonaise en blikjes crab.

Ik heb me zelf af zitten vragen of ik daar ontwenningsverschijnselen van zou krijgen als ik dat een aantal maanden niet zou kunnen eten,maar het antwoord is: nee, dat lijkt me heel sterk. Maar goed,zo heeft ieder natuurlijk zo zijn dingen, ik hoor vaak verhalen over het missen van de Holandse dingen zoals zoute haring met uitjes, drop, hagelslag, pindakaas en ik hoorde pas zelfs iemand die niet in Hongarije wilde wonen omdat ze de Hema en de Appie Heijn zo zou gaan missen. Maar ik denk dan bij mezelf: als je dát gaat missen,dat moet je lekker in Nederland blijven, want dan ben je ongeschikt als Nederlandse Hongaar. De kinderen en kleinkinderen en je familie,ja, dáár kan ik inkomen,uiteraard mis je die, maar heimwee naar een winkel,nee,te gek voor woorden. En ik weet heus hoe heimwee voelt, heb er vroeger veel last van gehad, maar ben er helemaal overheen gegroeid, gelukkig, want het is een vreselijk gevoel.

 Nou ja,we slepen dus van alles mee en de auto is weer klaar voor de start, compleet met winterbanden en sneeuwkettingen in de auto. Want ja, je weet het niet he, zekerheid voor alles. Mijn volgende blogje komt dus vanuit mijn Hongaarse huisje!

Roddel en achterklap

Het sociale leven in Hongarije is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk.

Alles wat je moet doen is je een beetje aanpassen aan de,niet al te ingewikkelde leefstijl van onze Hongaarse dorpsgenoten.

Eerst keken ze een beetje de kat uit de boom. 'Wat moeten die verwende Hollanders hier?', je zág het ze denken. 

Maar langzaam maar zeker winnen we het vertrouwen van onze buurtjes en zowaar,we hebben een leuk contact.

Een praatje met de buurvrouw aan de ene kant, boodschapjes doen in het dorpswinkeltje, eieren kopen van de buurvrouw aan de overkant. de buurtjes uitnodigen voor een drankje en een pizzaatje uit de zelfgemaakte oven. Langzaam maar zeker horen we erbij. En dat is heel erg leuk, want dat is toch wat ik eigenlijk juist zo leuk vind daar.

jan deelt de laatste roddels met de buurtjes

Hongaren zijn heel erg nieuwsgierig van aard. Als er een ambulance door de straat rijdt,loopt iedereen naar buiten. Wanneer er iets bijzonders gebeurd is, dan heeft íedereen het erover en horen ze elkaar nieuwsgierig uit. een ruzie tussen twee dorpsgenoten, een huis dat te koop staat, het maakt allemaal niet uit, als er maar iets te roddelen valt. En wij passen ons aan,we doen lekker mee,heerlijk toch....we horen erbij!

De vlinderstruik

We hebben m uit Nederland meegenomen,een klein armoedig plantje,het moest een vlinderstruik worden.
In het begin dachten we dat ie het niet zou gaan redden,maar toen ie de hittegolf had doorstaan,nadat ie als een echte Hongaar zich te pletter had gezopen, begon ie op te fleuren. Vlinders vlogen af en aan en ik ben heel benieuwd hoe hij er nu bijstaat.
We gaan m stekken,want in het buurhuis moeten natuurlijk ook vlinderstruiken komen.

mooi he...

ook in de kersenboom komen ze buurten

klik hier: Hoe stek ik een vlinderstruik

Het weer

Lekker Nederlands onderwerp, want werkelijk íedereen vraagt het aan me...'wat voor weer is het daar nu?'.
Ik kijk iedere dag even en de voorspellingen zien er goed uit,zo'n 15 graden,zonnig en vooral droog! Want eigenlijk kan het me geen biet schelen wat voor weer het is als we er zijn,áls ik er maar ben. Maar droog is wel lekker, want zodra het begint te regenen verandert onze tuin in één grote klei-poel. Dan moet je echt voorzichtig lopen,want je glijdt zomaar op je snufferd, de honden veranderen in soort van varkens die lekker in de modder hebben gelegen en jan is niet te genieten,want die wil buiten aan de gang.Dus ik bestel wel droog weer voor de aankomende weken.....

varkentje amstel

De Lili's

Waarom noemen we ze nou 'de Lili's', zullen jullie misschien denken. Want eigenlijk heten ze gewoon Gijs en Katrien, terwijl we helemaal niet weten of het wel een jongetje en een meisje zijn,het is een gokje en een stille hoop, want het zou toch leuk zijn ooit een nestje jonge ganzen mee te maken. We zullen nog even geduld moeten hebben,want ik heb een beetje rondgelezen en het schijnt minimaal 3 jaar te duren voordat een gans kan gaan broeden en dan schijnt het nog bijna nooit te lukken met een nestje. Ongelooflijk eigenlijk,want hier in onze woonplaats hebben ze ze weggehaald omdat ze zo enorm in aantal groeiden,ieder voorjaar kwamen er weer een paar van die gangsters bij die de hele wijk hier terroriseerden, tot ons groot vermaak overigens. Een vriendin van mij durfde met haar stoere rottweiler niet eens erlangs te lopen tijdens de ochtendwandeling, ze vonden het beiden heel eng. De hele groep stak ook zo de weg over, auto's schoten op de rem,fietsers reden een straatje om, ze hadden letterlijk en figuurlijk overal schijt aan.

We noemen ze De Lili's, omdat K (en schijnbaar alle Hongaren) de ganzen zo roepen: 'Lililili' en verdomd,ze reageren er ook nog op. 'Liba' is het Hongaarse woord voor 'gans'.

Waar het idee ontstaan is om ganzen te nemen,ik weet het eigenlijk geeneens meer,maar K kon er twee kopen voor ons en zou er op passen wanneer wij er niet waren. Dus zo gezegd, zo gedaan.

De pluizebolletjes kwamen er en ze groeiden als kool.

En nu...nu lopen ze rond te blazen naar iedereen die het maar in zijn hersens wil halen om door het hek te stappen. Heel eerlijk gezegd hebben we qua bewaking meer aan de Lili's, dan aan de teckels.

Maar ze zijn zoooo leuk! Ze lopen als hondjes achter me aan en ik mis ze ook echt,kan niet wachten ze weer te zien,blikje mais gaat voorin de auto,zo dat ik ze meteen hun lievelingseten kan geven als ik door het hek stap...als ze me tenminste nog herkennen na 7 weken.....

Gijs en Katrien

Internet-date

Hongaarse Nederlanders, zo noem ik ze maar, de Nederlanders die een band hebben met Hongarije en er een vakantiehuis hebben of er zelfs permanent wonen.We leren er steeds meer kennen. Sommige via internet en sommige gewoon van tegenkomen in een restaurant of zelfs van de tv.
Als je een restaurant binnenloopt en er zitten Nederlanders te eten,heb je vaak meteen contact. Heel vreemd eigenlijk, want als ik in Nederland in een restaurant eet, praat ik zelden met de mensen die naast me zitten te eten. En in Hongarije gebeurt dat zeer regelmatig. Je hebt natuurlijk een gemeenschappelijke interesse: een huis in Hongarije. Want het zijn over het algemeen de huiseigenaren en niet de toeristen, die je aanspreken. Van het één komt het ander en zo kan het wel eens gebeuren dat je die dag erna al bent uitgenodigd om gezellig langs te komen en zo leren we  steeds meer mensen kennen waar we naar hartenlust kunnen doorwauwelen over onze grootste interesse: Hongarije en alles wat ermee te maken heeft. Het valt me namelijk op dat er maar weinig mensen zijn die geen huis daar hebben, die ons begrijpen. Ze denken op zijn minst dat er een flinke steek aan ons los is en eigenlijk hebben ze ook wel gelijk.

Maar ook leerden we mensen kennen via het tv programma 'ik Vertrek', G & L. Ik heb die uitzending minstens tien keer bekeken, precies wat wij graag wilden een huis daar en dan nog een huis en dan verhuren. Bij hen hebben we gelogeerd in hun vakantiehuis, toen we op jacht waren naar een huis en het bleek te klikken en zo zien we  nu, twee jaar later, G & L nog steeds wanneer we er zijn.

En dan natuurlijk sociale media. Via hyves M&M, T&C en weblogs K&P leerde ik ook van die Hongaarse Nederlanders kennen en dat was best apart, want die hebben we inmiddels ook ontmoet en dat voelde een beetje als een blind date. Iemand waar je veel mailtjes of krabbels mee uitwisselt, dan ineens ontmoeten in Hongarije. We konden echt uren en uren kletsen over wat er allemaal zo heerlijk is daar, het weer en hoe goedkoop het is (we blijven natuurlijk Nederlanders hè), de rust en de ruimte,waar we allemaal zo van houden. We hebben lekker pizza's gegeten en soms ondanks de regen, de hele middag/avond op het terras gezeten. Dat was heel erg leuk en we hebben hele gezellige middagen/avonden gehad. Dat had ik toch een paar jaar geleden  nooit gedacht, dat ik  internet-afspraakjes zou hebben in Hongarije.......

Hongaarse ambtenaren

Op de valreep,voordat we weer naar huis gaan,ontvangen we een brief die gebracht wordt door iemand van het gemeentehuis.'Een brief van de burgemeester',roept Krisztián tegen ons en met een gewichtig gebaar geeft hij de dikke enveloppe aan ons.
Nu kunnen we ons in het Hongaars aardig redden,met die jongens uit het dorp,maar zo'n brief is toch wel hele andere koek.Wat ik wel begreep was het woordje: 'adó',wat 'belasting' betekent. Deze brief hadden we al verwacht, maar wat er nu precies van óns verwacht werd,daar kwamen we niet uit, we besloten meteen maar eens het eerste bezoek aan het gemeentehuis te gaan brengen. Dat was een paar meter verderop in de straat,dus we lopen erheen.Eigenlijk lijkt ook dit weer een gewoon huis aan de buitenkant en eerlijk gezegd,binnen eigenlijk ook.Het lijkt in niets op het gemeentehuis hier,waar het krioelt van de mensen en van de ambtenaren,die slepen met hun koffie van de één naar de ander,het laatste nieuws uitwisselend onderling, terwijl ik mijn nummertje uit de automaat trek en zuchtend besef dat er zo'n 35 man voor me zijn en twee loketten geopend. Niets van dit alles hier, een mevrouw die met één blik op de brief ons wijst in welk kamertje we kunnen plaatsnemen. Meteen komt er een meneer aan,die een tolk gaat roepen en zo zitten we gezellig met de mannen te praten over ons huis, ze hebben het al gezien en vinden het erg opgeknapt. We moeten gemeentelijke belastingen betalen, zoals we al vermoedden en dat was wel 50 euro per jaar. we schoten in de lach, wat een bedrag zeg,vergeleken met hier. We hebben het maar meteen betaald(hier betalen we in termijnen) en met een 20 minuten waren alle papieren ingevuld en stonden we weer buiten. Wat is het leven in een Hongaars dorp toch heerlijk eenvoudig en relaxed.....

Aftellen

De tijd kruipt gewoon voorbij,iedere dag zeggen we: 'nog zoveel dagen dan mogen we weer naar huis'....want ja,zo voelt het inmiddels wel. We hebben zoveel plannen, lekker met de tuin beginnen, we willen appel- en perenbomen planten,bramen- en frambozenstruiken. Ik heb hier al zakjes met bollen gekocht, hyacinten en tulpen. Ook een begin maken met de moestuin,een kippenhok,er moet een pad gemaakt worden en eindelijk een hek langs het maisveld. Er komt een apart stuk voor de ganzen,onze schijtmachines,zodat ze niet meer op het terras kunnen lopen. Volgend jaar wil ik nog twee ganzen erbij en leuke legkipjes. We zijn van plan om eieren mee te nemen uit Nederland,zodat we leuke sierkipjes kunnen uitbroeden,want die hebben we bij ons in de buurt nog niet kunnen ontdekken. Er zijn dus weer plannen genoeg. We hebben ook weer een hele auto vol,ik sta er toch iedere keer weer beduusd van hoeveel we nog mee daarheen sjouwen.
Nou ja,aftellen dus,nog tweenhalve week......(even een paar leuke fotootjes om de boel een beetje op te leuken)

wakker worden in hongarije

ik heb niks gedaan....

Pizza!

Vandaag nog even een paar fotootjes van onze grote trots: de pizza-oven;

Culinair

We hebben heerlijk buiten kunnen koken en bakken. Natuurlijk veel gebruik gemaakt van onze geweldige pizza oven,die ik iedereen aan kan raden. Heel gezellig en erg leuk om buiten bezig te zijn.

En...het is niet zo dat je er alleen pizza's in kunt doen natuurlijk.

Lekker buiten kokkerellen

De buurman kwam regelmatig met verse paprika's uit eigen tuin en tomaatjes,heerlijk.

Kortom: tien weken waren zomaar ineens voorbij!

Waar zijn we gebleven....

Ik pak de draad weer even op waar ik op mijn vorige blog was gebleven,voordat ik eraf gegooid werd.
D kwam nog een weekje met opa en oma. We hebben echt een heerlijke week gehad, het was prachtig weer en we konden volop genieten van het zwembad.

badmeester.....

met oma aan de zuup