De aanhouder wint.

We geven het zomaar niet op hoor, als jullie dat soms dachten. Uiteindelijk hadden we toch mooie worsten, ook al waren ze niet te eten. Ik kreeg een aantal keren de vraag wat we met de worsten gedaan hadden. Het zal de meesten van jullie niet verbazen, de honden hebben ervan genoten, die begrepen werkelijk niet wat er mankeerde aan de kummel-kruiden. 

Maar goed, we hadden een nieuw plan van aanpak gemaakt, Jan toog naar de stad om kruiden en szalami vel te gaan halen, want dat wilden we ook proberen, dus dit keer geen gemengde kruiden, maar gewoon zelf een mengsel gemaakt van paprika (uiteraard), hete paprika, zout en peper en natuurlijk knoflook. Even getest toen het mengsel klaar was en het was goed.

De szalami vellen

Worst machine

Het hele zootje in de machine en kijk, we merkten wel dat we wat handiger met alles waren nu, het ging wat sneller dan de vorige keer, zo zie je maar weer, oefening baart kunst.

De slager in aktie

Het ziet er goed uit, al zeg ik het zelf, we moeten nog even geduld hebben, want de salami moet gerookt worden, ze hangen dus in ons rookhuisje, waar jan zijn favoriete bezigheid uit kan voeren, lekker vuurtje stoken in zijn hok, heb ik geen kind meer aan.

Hoe ze smaken blijft dus vooralsnog een verrassing, maar ik laat het jullie zeker weten.

Het resultaat.