Affelay

Als kuikens van 2 maanden kwamen ze bij ons, drie maanden geleden. We konden toen nog niet zien of het hanen of hennen waren,maar de ervaring leert ons dat merendeel meestal haan is. Het jammere voor de heren haan is, dat ze vrij nutteloos zijn in het kippenleven, ze leggen immers geen ei en je hebt er maar eentje nodig om de boel voort te planten, dus een haan heeft een enorme kans om voortijdig in de pan te eindigen.



Natuurlijk zaten we in het begin te turen om te ontdekken hoeveel hanen we nou hadden,maar voordat we zover waren was de helft van de kippen al vermoordt door een insluiper in de vorm van een herdershond en ook de varkens hadden een paar keer een feestmenu met superverse kip! Uiteindelijk hielden we van deze kuikens 8 van de 20 over, waarvan er 3 duidelijk haan waren. Eentje met een wit staartje en twee met een zwarte, maar één met zwarte staart werd duidelijk groter en dus ook de baas van het hele spul. Als een ware macho loopt hij te stappen, roept zijn meiden als er iets te eten valt en geeft ze een paar keer per dag een kippenbeurt, wat overigens over het algemeen niet erg gewaardeerd wordt. Het stelt weinig voor trouwens want binnen een paar seconden is het gedaan en loopt ie weer luid tetterend rond. Zodra de witte haan of de zwarte met het kleine staartje het ook eens wil proberen, komt ie eraan gespurd en jaagt m weg. Het was duidelijk, deze haan is de baas, we noemen hem Affelay, naar de uitsloverige omhoogevallen voetballer. Zolang er geen ruzie is, mochten de twee andere hanen blijven, zo was besloten. Gisteren was het zover, na een paar fikse ruzie’s vroegen we K om de twee andere hanen voor ons mee te nemen, zijn vrouw zou ze dan slachten. Oh ja, kippen slachten is trouwens vrouwenwerk hier. Het is voor mij nog even tien stappen te ver, er is me al eens heel lief aangeboden om het me te leren,maar ik werd al misselijk toen de twee haantjes een touwtje om hun poten kregen en in een tas gedaan werden om zo makkelijker vervoerd te worden. Ben maar even naar binnen gegaan. Vraag me werkelijk af of dat ooit gaat wennen...... Vandaag eten we dus kip, of eigenlijk haan. Ik krijg één van de twee dus terug in een zakje, onherkenbaar als zijnde een haan van onszelf, maar meer herkenbaar als een hele kip, zoals je die in de supermarkt koopt en dan kan ik er wel mee leven, vooral als ik bedenk dat ze toch drie mooie maanden hier vrij hebben mogen rondlopen, ik denk dat er genoeg hanen zijn die dat stukje overslaan en van een klein rothokje, dat ze  met zijn veertigen moeten delen, in de pan belanden. En Affelay......das een gelukshaan, want die mag nog wat langer gaan genieten van het Hongaarse plattelandleven hier. Als ie lief blijft, mag hij hier oud worden.

Affelay met zijn harem....