Stapje terug

Rare tijd, deze coronatijd. Iedereen moet een stapje terug doen, sommige mensen wat grotere stappen, het is niet altijd even eerlijk verdeeld.



En misschien is het wel ergens goed voor, laten we dat dan maar hopen.
Als je hier woont besef je sowieso al meer dat het in Nederland een overdaad aan luxe is, als je bijvoorbeeld naar de winkels kijkt. Hoewel er een hoop veranderd is in de tien jaar dat we hier nu zijn, zijn er nog steeds veel verschillen.

Het begint er al mee dat als je in de stad loopt je vaak helemaal aan de buitenkant niet kunt zien of een winkel open is of niet. Lampen zijn er wel, maar niet veel en veel winkels zijn donker en open en als je naar binnen gaat doen ze de lampen voor je aan. In Nederland zijn winkels enorm verlicht.
Ook zie ik in Nederland een groot assortiment groente en fruit. En aardappels bijvoorbeeld. Een grote afdeling met allemaal aardappels in alle soorten en maten. Hier hebben we gewoon rode en gele aardappels. Dat is het. Ook geen namen, opperdoezen, bintjes, patataardappels,enz. Ze heten ook gewoon rode aardappels en gele aardappels.

En dan heb ik het over een grote supermarkt in de stad he, de Lidl, de Tesco.

Hier op het platteland is het helemaal karig. Maar we zijn dolblij met ons kleine winkeltje aan de overkant, in deze tijd dat we zoveel mogelijk thuis willen blijven.
Maar vanochtend stond zelfs ik met stomheid geslagen.
Janos ging een broodje halen ( alleen witbrood hier) en mijn koffiemelk was op.
‘Neem koffiemelk mee, als ze dat tenminste heeft en anders maar gewone melk’, riep ik hem nog achterna.
Komt ie terug met twee cupjes koffiemelk. Want die verkoopt ze hier per stuk. En maar één soort.
Maar voorlopig heeft Janos wel een lekker bakkie bij zijn ontbijt.