De medische, Hongaarse molen

Wij gingen voor het eerst meemaken hoe het hier werkt als je naar een huisarts gaat. Janos had in het begin van het jaar wat last van duizelingen en voelde zich niet goed, dus op naar de huisarts in ons dorp. Beetje nerveus zitten we in de wachtkamer. Maar al snel mogen we naar binnen. 



We leggen uit wat er aan de hand is en er wordt begonnen met de bloeddruk op te meten. Die is veel te hoog. Ook een hartfilmpje wordt gemaakt en dat is gelukkig goed. Urine en bloed moet ook onderzocht worden en dus werden we doorgestuurd naar het medisch centrum. Het is een heel modern, vrij nieuw centrum met alles erop en eraan, maar vergis je niet, eenmaal binnen is het nog een heel ouderwets systeem met veel papierwerk, de computer heeft zijn weg hier nog lang niet zo goed gevonden als in Nederland, denk ik dan.

Het doet me denken aan hoe het vroeger in Nederland ook ging. Af en toe komt er een mevrouw uit een kamer en dan sprint iedereen erop af om hun papiertje met gegevens te overhandigen. Het maakt ook niet uit hoe laat je binnen gekomen bent, ze legt ze geheel op willekeurige volgorde en je gaat weer braaf zitten wachten. We zijn er nu twee keer geweest en het duurde beide keren een paar uur voor we weer buiten stonden. Afspraken maken doen ze ook niet aan.

Ik heb het al meer gehoord hier, je moet je er gewoon aan overgeven, weet dat het allemaal úren gaat duren en gelaten alles moet ondergaan, maak je vooral niet druk, want dan vliegt je bloeddruk helemaal tegen de klippen op.

Maar na heel lang wachten is het dan toch zo ver, we mogen naar binnen.

Er is weer veel gerommel met papiertjes en schrijfboekjes en daar komt er een zuster met een naald, bloed wordt afgenomen en Janos moet even een plasje doen. 

Ik vertel het nu zo even tussen neus en lippen door maar het duurt allemaal vreselijk lang, maar dan mogen we weer ergens anders heen waar we af mogen rekenen, ook dat is weer een geklungel met papiertjes en allerlei aantekeningen, ondanks dat er overal computers staan. Ik denk dat ze er gewoon niet veel mee kunnen en het liever op papier doen.

En dan, na een week, is er een uitslag. Het valt gelukkig allemaal erg mee en de dokter schrijft hem een whiskyverbod, vleesverbod en een hele rij met medicijnen voor. De whisky en het vlees in de vriezer mogen we wel bij hem brengen, zegt de huisarts. Grapjas. En dan is daar de gang naar de apotheek, eigenlijk hetzelfde verhaal, alles duurt lang en het is een gegoochel met potjes en stripjes en doosjes, ze kijken hier niet op een pilletje.

Met een hele tas vol pillen komen we weer naar buiten. 

Het gepuzzel kan beginnen, maar we zijn opgelucht dat het allemaal meevalt en de schade te overzien is. En we weten nu meteen hoe het hier werkt. Het is anders dan in Nederland, maar prima in orde. En vooral altijd in je achterhoofd: Geduld is een schone zaak!

Hongaars pillendoosje: