zaterdag 3 november 2018

reis

Reis

Onze  zoon ging trouwen, dus moesten we naar Nederland.
Omdat het vanwege onze dieren eigenlijk niet kan, was het nog een hele puzzel. Normaal gesproken gaan we om en om. Maar hier wilden we natuurlijk samen bij zijn. Hoe gaan we dat aanpakken, was de vraag.



Gelukkig hebben we lieve Nederlandse vrienden in het dorp wonen, die op onze honden, kat en kippen wilden passen. We waren heel blij.

Dus vertrokken we midden in de nacht, de dag voor de bruiloft naar het vliegveld. Besloten was dat Jan na de bruiloft meteen terug zou vliegen om onze afwezigheid zo kort mogelijk te houden.

Ik ben altijd van het regelen, ik haat het om dingen op het laatste moment te doen. Zodra we konden inchecken wilde ik dat ook meteen doen. Toen zagen we dat we niet naast elkaar zaten, nieuwigheidje van Wizz-air om meer inkomsten te genereren en gelijk hebben ze. We moesten extra betalen om naast elkaar te kunnen zitten. Voorheen had je vrije zitplaatsen, daarna kreeg je toegewezen zitplaatsen, gratis. En zo bereiden ze je langzaam voor naar de betaalde zitplaatsen. 
Het goede nieuws was dat we alsnog tegen extra betaling naast elkaar konden zitten. Dus toch maar gedaan, zo ongezellig anders en bovendien....voor die ene keer dat we samen vliegen, wil ik dan ook wel graag naast elkaar in het vliegtuig zitten.

We hebben altijd een meningsverschil over hoe laat te vertrekken als we gaan vliegen. Ik vind het geen probleem om een poosje te wachten, liever veel te vroeg dan 1 minuut te laat denk ik altijd maar.
Jan is meer van de last minute-vertrek. En toegegeven, als we doen wat ik wil, zitten we altijd uren te wachten op een vliegveld, negen van de tien keer heeft een vliegtuig ook nog eens vertraging natuurlijk. En dan krijg ik het uiteraard om mijn oren he, omdat ik zo nodig zo vroeg weg wil, zitten we nu.........
Maar omdat we midden in de nacht moesten vertrekken, gaf ik dit keer toe.

Het begon er al mee dat het werkelijk stikte van de herten op de tussen-wegen, wat ik normaal gesproken een prachtig gezicht vind, maar dit keer was ik er niet zo gecharmeerd van. We moesten echt langzaam rijden tot we op de snelweg waren.

Toen we in Budapest arriveerden bleek bij de controle een enorme rij te staan, zo lang had ik het nog nooit meegemaakt. Dat zul je altijd zien. Ik voelde de zenuwen al opkomen. 

Snel,snel door de controle, meteen door naar de gate en daar aangekomen waren ze al aan het boarden.
‘We hoeven niet in die rij te gaan staan, we hebben toch besproken zitplaatsen’,zei Jan.
Maar dit keer hield ik mijn poot stijf, ‘blijf vooral hier zitten wachten, ik ga gewoon in de rij staan, ik heb pas rust als ik in het vliegtuig zit’. 
Ik moest er niet aan denken de bruiloft te missen......

We kwamen het vliegtuig in en het gekke was dat ik zitplaats 57 had en het begon met 37 en daarna aflopend.
Beetje in de war liep ik door, alsof de nummers verderop ineens op zouden kunnen lopen.....en dan dringt het tot ons door, we hebben een ander, een kleiner vliegtuig dan oorspronkelijk gepland. Er werd omgeroepen dat we konden gaan zitten waar we wilden. 

Mopperend, omdat we 7 euro pp extra betaald hadden om zitplaatsen vast te leggen, ploften we neer. Gelukkig konden we nog wel naast elkaar zitten.

Uiteraard ontstond er rumoer omdat er op een gegeven moment mensen niet meer naast elkaar konden zitten. Het gemopper was niet van de lucht, om maar even in vliegtermen te blijven.
Ondertussen zag ik vanuit het raampje dat er koffers uit het vliegtuig gehaald werden en het duurde allemaal erg lang.

Er bleek een mevrouw te veel in het vliegtuig en er ontstond commotie, ze weigerde om het vliegtuig te verlaten.
Inmiddels begrepen we dat er besloten was tot een ander, kleiner vliegtuig en een aantal mensen, dus degenen die achterin de rij stonden ( de mensen die net als Jan dachten: ‘ ik heb toch een zitplaatsbewijs’) konden niet mee, die moesten wachten op een ander vliegtuig.
Jullie begrijpen zeker wel dat ik vanaf nu noooooit meer te laat van huis ga en noooooit meer wacht met boarden.

Er werd geschikt, een meisje ging akkoord en verliet vrijwillig het vliegtuig weer, de boze mevrouw kon plaatsnemen. Groot gelijk, ze hadden mij er ook niet uitgekregen.

De koffers van mensen die moesten wachten op een volgend vliegtuig werden dus uit het ruim gehaald, wij werden verzocht om allemaal onze tassen en handbagage weer uit het rek boven onze hoofden te halen en op onze schoot te houden. Het was een chaos. 

Maar gelukkig zaten wij erin en kwamen we op tijd aan in Nederland, voor ónze bruiloft van het jaar.....

1 opmerking: