Beschuit met muisjes

Toen Bram bij onze dames kwam, hoopten we uiteraard op lammetjes in het voorjaar. Maar Bram bekeek onze meiden niet eens, even dachten we nog dat we een homo-ram hadden aangeschaft. Zou wel wat voor ons zijn, zo dachten we.
 In augustus zag ik ineens dat Bram wat avances maakte, naar de dames. Beppie vond het wel leuk, die aandacht, maar Willie liep steeds weg. Geen interesse. Op internet gekeken en toen zag ik dat schapen een behoorlijk lange draagtijd hebben, van bijna vijf maanden. Ik berekende dat eind januari, begin februari het wel eens zover zou kunnen zijn, mocht het Bram lukken Beppie geheel voor zich te winnen.

En ja hoor, op een gegeven moment dijde Beppie uit, haar uiers zwollen op, maar nog steeds wisten we niet precies wanneer het zou gaan gebeuren. Kon alleen maar hopen dat het niet zou gebeuren als Jan in Nederland was. Maar gelukkig, Jan was weer terug en Beppie stond op klappen. Ze waggelde rond en iedere morgen hoopte ik dat er gewoon een lammetje in de stal stond, zodat ik niet hoefde te overnachten bij haar, want dat had ik wel gedaan als het zover was.

En vanochtend, jawel hoor, ik keek de schapenstal in en zag....een klein lammetje, zó schattig. En nóg eentje. Geweldig.

Nu hopen dat het goed gaat, moeders moet een beetje wennen, die vindt dat gelurk aan haar uiers nog niks, dus ieder uur ga ik even helpen.

Wordt vervolgd.....

Pepsi kijkt vanuit de hooiberg of het allemaal wel goed gaat.