Cultuurverschillen

Het is niet gelukt om het puppytje te redden. Dat was wel even slikken, want toen ik savonds even een paar uurtjes ging slapen en jan de verzorging overnam, had ik nog goede hoop. Ze was 50 gram aangekomen en op een startgewicht van 700 gram,was dat best hoopvol. Maar helaas, na een paar uur kwam jan me roepen, ze had spuitpoep en daarin enorme spoelwormen. Ik had haar wel ontwormt, wormtabletten heb ik altijd in huis, het was een akelig gezicht. De boel schoongemaakt en de eet en drinkstrijd begon weer. Maar deze keer wilde ze ook niks drinken, niet van het schoteltje en niet uit de fles. Toen wist ik al dat een hopeloze zaak was. Even later had ze weer spuitpoep met wormen en nog steeds niks willen drinken...ze gaf de strijd duidelijk op.

Ze is gelukkig warm en rustig ingeslapen, dat hebben we tenminste voor haar kunnen doen.

Ik kreeg veel hulp via facebook, maar ook steeds weer de vraag waarom ik niet naar de dierenarts ging.

Maar dit was niet mijn hondje, de pup was van de buren en we zouden haar alleen even opwarmen en bijvoeden en daarna zou ze weer teruggaan naar haar broertjes en zusjes,waar het overigens wel goed mee gaat. 

Ik begrijp heel goed dat als je in Nederland woont, je geenidee hebt hoe dat hier toegaat, maar het is hier nu eenmaal allemaal heel anders, hier gaan de mensen anders met dieren om. Daar kun je boos om worden, maar ik ben er inmiddels wel een beetje aan gewend en ik accepteer het, dat moet want anders heb je hier geen leven. 

Ook vind ik het niet mijn plaats om mensen hier erop te wijzen dat ze het anders zouden moeten doen, hoe boos is iedereen in Nederland niet als buitenlanders zich gaan bemoeien met iets als zwarte piet, eigenlijk is dat hetzelfde, denk daar maar eens over na.

Het enige wat ik kan doen is proberen hulp te bieden op een normale manier, als ik nu met zo'n pup naar de dierenarts zou gaan, zou dat ook overkomen als: kijk mij de rijke buitenlander (wat ik niet ben hoor,maar in hun ogen dan wel) gaat wel naar de dierenarts met jullie pup en jullie doen dat niet. Buiten dat,als ik met iedere zielige poes of hond naar de dierenarts zou moeten gaan hier, dan mag ik wel de loterij winnen,want dan zou ik een dagtaak hebben.

Ik accepteer hoe het hier is, laat de mensen in hun waarde en probeer ze wel te laten zien, door het goede voorbeeld te geven en mijn eigen honden te castreren, dat dat misschien even een uitgave is, maar uiteindelijk veel geld en leed scheelt.

Heel, heel jammer dat ik het pupje niet heb kunnen redden, ik heb haar leed wel kunnen verzachten en daar probeer ik me aan vast te houden.

Tot slot nog even een fotootje van onze Pepsi samen met het pupje