Dag Hans.....

Toen ik 11 jaar was kwam jij in mijn leven. Als ex-marinier op zoek naar andere ex-mariniers, mijn vader was daar één van.

Ik wist toen nog niet dat jij vier jaar later de vader van mijn vriendje zou zijn en nog drie jaar later mijn schoonvader.

We konden het goed vinden samen, beiden gek op een beetje pesten, samen een wijntje drinken, lekker kletsen oftewel...slap ouwehoeren. Want dat kon je als de beste. En wel met íedereen. 

Altijd geinteresseerd in wat ik deed. Of dat nou de pedicure opleiding was die ik deed, of het moment dat we op zoek gingen naar ons Hongaarse droomhuis. Altijd vol belangstelling. Ik mocht oefenen op jouw voeten toen ik de opleiding deed, je was mijn eerste echte klant toen ik begon in mijn eigen praktijk.

Mijn trouwste lezer hier op mijn blog. En vaak, als ik iets geschreven had, skypte je me, om het er even over te hebben. Zo van: 'ooooooh,wat lief die kuikentjes' en 'ooooh wat leuk die varkens daar'.Of tussendoor, 'waarom heb je al een paar dagen niks geschreven?'

Je ging samen met Jan naar hongarije voor de  sleuteloverdracht en kwam graag daarna ook langs om te zien hoe alles hier steeds mooier werd.

Je lulde met de hongaarse buurman, die net als jij ook geen woord over de grens sprak.  We deden samen boodschappen en we kookten Hongaarse põrkölt, ook dat deed je heel graag. Beetje rommelen in de keuken, lekker gezellig samen eten,wijntje erbij, kijken naar de kipjes. We jaagden Jan en zijn moeder op stang door de halve Lidl leeg te kopen aan ingrediënten die we heus echt nodig hadden.

Zo zal ik je herinneren. Hier in Hongarije, waar we dat vreselijke telefoontje kregen vorige week,dat je na een hartstilstand was overleden, zomaar, geheel onverwachts. Ongeloof, onwerkelijk.

Halsoverkop naar Nederland, het verdriet, de crematie en toen weer terug. Het was hectisch. En nu langzaam het besef.

We hebben van je genoten. En zullen je altijd herinneren zoals op deze foto.

Dag Hans, bedankt voor al je gezelligheid. Ik zal je heel erg missen ik hoop dat ze daarboven, of waar je ook bent ook kunnen genieten van jouw kokkerellellerij. En dat ze daar ook lekkere wijntjes hebben. Geniet ervan. Dan nemen wij er ook nog eentje op je. Proost.... egészségedre....

Hoezo niet op de vensterbank?

In de winter is het gezellig binnen, houtkachel aan, pannetje boerenkool erop of pörkölt, we wisselen de Hongaarse culinaire hoogstandjes af met de Hollandse, kussentjes op de vensterbank zodat je lekker in de zon kunt zitten kijken naar de sneeuw van een meter hoog en de vogeltjes die dankbaar op het vogelzaad en de vetbolletjes afkomen. Ook de honden liggen graag voor het raam dan, geen probleem. Oké, de ramen zien er niet uit, want al die snottebellen op verschillende hoogtes,maakt dat je nauwelijks meer naar buiten kunt kijken af en toe en ik ben niet zo huishoudelijk aangelegd, dus zeker de ramen zijn niet altijd even fris.
Eigenlijk zien ze er nog beroerder uit dan toen de kinderen klein waren. Die kon je nog wijsmaken op een gegeven moment dat je níet met je vette handen steeds aan de ramen moest zitten. Maar die kinderen die lúisterden tenminste af en toe nog eens. Teckels is een lastiger verhaal, die hebben standaard een kilo bananen in hun oren. Een Vizsla is nóg erger.

Om te voorkomen dat ze nu weer op de vensterbank gaan liggen, tenslotte kunnen we heerlijk buiten in de zon zitten/liggen, had ik maar weer eens plantjes voor het raam gezet.
Zodat ze er niet meer bij konden liggen. Bij Teckels helpt dat wel. Bij Vizsla's helaas niet.....

even aan de kant jullie

zo lig ik ook prima

kijk, het vrouwtje begrijpt me tenminste.....zucht....gaap....

Zomercoupe

Als het weer omslaat krijgen we de kriebels. Jassen worden gewassen en opgeruimd. Sneeuwlaarzen verstopt helemaal achterin de kast, die willen tot december niet meer zien!
De vesten hangen nu aan de kapstok voor het grijpen, tenslotte heb je die nog wel eens nodig.
En natuurlijk moet Amstel zijn zomercoupe krijgen. Das het ware begin van de lente, de aankondiging van de zomer die eraan komt.
Niet omdat we dat leuk vinden, hij ziet er jonger en grappiger uit met lange haren, maar op de eerste plaats is het veel te warm en op de tweede plaats blijft alle rotzooi van buiten erin hangen, om dan binnen weer overal en nergens los te laten en rond te zwerven. En op de derde plaats de teken. Laatst vond mijn visite een teek, die we meteen met moeite verwijderd hebben (lastig met lange haren) en toen de viste weg was vond ik er nog eentje. Verborgen tussen de kruinen en de lange blonde lokken.

Mooi weer, dus de tondeuse komt voor de dag. Ik zie er altijd erg tegenop, het is een vervelende klus, voor mij, maar ook voor Amstel. Maar hij blijft braaf liggen, alsof hij weet dat het voor een goed doel is.

Pepsi komt natuurlijk even helpen.

En dan is het gepiept, Amstel kan er weer even tegen....nou ik nog ;-).

Verhuizing

Omdat de lente er nu toch aan dreigt te komen en de kuukjes zich ernstig zaten te vervelen, konden ze nu verhuizen naar de stal.
Een mooi hok met warmteplaat voor de nacht is nog wel nodig,maar kijk, overdag kunnen ze al heerlijk een beetje scharrelen.

Als wij erbij zijn mogen ze hun eerste stapjes buiten maken en kennismaken met de andere kippen, die eigenlijk hun vaders en moeders zijn, maar het is onduidelijk wie dat zijn en bovendien weten de ouders eigenlijk van niks, dus ze worden beschouwd als vreemde eenden in de bijt.


Pepsi moet even op afstand gehouden worden,want anders wennen ze nooit aan elkaar.

En dan blijkt dat zo'n klein hokje eigenlijk veel leuker is als je er eigenlijk niet in mag.

Hè hè.....eindelijk lente.....

Heerlijk, na al die sneeuw en regen hebben we eindelijk mooi weer. Hopelijk blijft het zo, de vooruitzichten zijn gelukkig goed.
Dat betekende dat de kuukjes voor het eerst eventjes in de zon mochten genieten. Pepsi zorgt ervoor dat iedereen op gepaste afstand blijft.....

Kwijl.....

Laatst kwam mijn buurvrouw Martina langs. Zij is gek op dieren, heeft zelf 8 katten en wil regelmatig even een kijkje nemen bij bijvoorbeeld de opgroeiende kuikens. Vaak gaat dat gepaard met fotocamera, zodat het een complete  fotosessie wordt.

Omdat Pepsi met haar voorpoten op tafel stond, wat gewoon niet anders kan omdat ze anders niet met haar kop in de kuikenbak kan hangen, vroeg ze of dat zomaar mocht. Toen ik knikte, ja geen probleem, vertelde ze dat zij dat ook allemaal goedvond, dat haar katten ook alles mochten en dat die zelfs bij haar in bed lagen.
Bij ons liggen de honden ook in bed en we vinden het gezellig.
Het is altijd een hele ceremonie  Pepsi moet van mij bij mijn voeten slapen, anders kan het echt niet, ze heeft zulke lange benen, die nemen meer dan de helft van ons bed in beslag, als ze languit gaat.
De Teckels liggen keurig op een rij in het midden, daar merk je eigenlijk niks van.Gewoon anderhalve meter teckel. Ieder heeft zijn/haar eigen plekje. Ik ga altijd vroeg naar bed en de teckels gaan gezellig mee, Pepsi blijft bij het baasje op de bank liggen(dat mag ook ja) en dat is vooral in verband met de versnaperingen in de avonduren in de vorm van koekjes of chipjes, die het baasje nog wel eens wil nuttigen. je zal maar iets mislopen hè?

Rond twaalf uur komt Pepsi en gaat keurig op haar plek en dan komt de baas, rond één uur. Weer een ritueel van allemaal verplicht plassen, want anders blijven we aan de gang, dan moet die en dan moet die plassen, dan doe ik geen oog dicht, dus hup, allemaal in de benen, de plassessie.

En dan gebeurt het, op dat moment pakt Pepsi haar kans en kijkt ze vragend naar de baas....ze wil dan heel graag eventjes net als de teckels in bed liggen, tussen ons in. De baas heeft de ruggengraat van een mossel en bezwijkt voor de smekende blik, ze mag eventjes een kwartiertje liggen en dan moet ze echt weer op haar plek. Iedere dag hetzelfde ritueel.

Als we eten, zit Pepsi op haar stoel aan tafel, heel netjes, ze zeurt nooit om eten, want dat mag niet.
Maar ze laat wel, op een geluidloze manier merken hoe graag ze ook iets wil.....ach ja, Vizsla's zijn ook net mensen.....

liters kwijl produceert Pepsi,maar ze schooit niet hoor!!!