Dat lust ik niet

Ik lust alles. Helaas, zeg ik erbij, want dat betekent dat ik moeilijk 'nee' kan zeggen tegen lekkere hapjes. En dus ook dat de kilo's eraan vliegen hier. Want hier is het nog erger dan in Nederland, iedereen is hier de hele dag bezig met een paar dingen in de winter en dat is:

•  heb ik genoeg hout voor de winter?
• lukt het me om mijn kachel brandende te houden?
• heb ik genoeg boodschappen in huis voor als we insneeuwen?
• wat eten we vandaag?

En omdat je hier veel tijd hebt, kun je ook lang doen over het koken.

Ik begin vaak 's morgens al. Lekker iets in elkaar flansen en dan op de kachel verder laten pruttelen. Daardoor heb je de hele dag honger, want de geuren komen je tegemoet zodra je binnenkomt.

Er is hier weinig aanbod in groenten, zoals wij die in Nederland kennen. Maar ineens kwam Jan op het lumineuze idee hutspot te maken van 'gewoon wortelen en uien'......waarom was ík daar niet op gekomen??? Hutspot zit voor mijn idee inmiddels in een zakje, geraspte wortelen en uien samen, hutspot dus.

Dus het winkeltje aan de overkant had wortelen en ik ging aan het schrapen, wassen, raspen en snijden. En ja hoor, pannetje hutspot en pruttelen maar op de kachel, heerlijk.

We hadden een culinaire opvlieger gisteren, dus besloten we eens zo'n lekker Italiaans brood te maken, wat Jacqeline laatst voor ons gebakken had en waar ik heeerlijk van gegeten had. Even zoeken op internet en ja hoor, receptje, beetje eigen draai aan gegeven en voila: focaccia.

Ik wil altijd alles lusten, dus ik baalde altijd dat het enige wat ik niet lust olijven waren. En op focaccia van Jacqueline zaten olijven. En lèkker dat ik ze vond, tot mijn eigen stomme verbazing. Ik had ze heus al vaak geproefd, maar er was er nooit eentje bij die ik lekker vond. Zo zie je maar weer, een mens kan veranderen. Dus we hebben de helft met olijven en mozzarella gemaakt en de andere helft met gehakt en mozzarella voor Jan. En ik kan het zeer aanbevelen. Voor het recept, klik je hier

.