Ouwe troep

Toen we dit huis kochten, stonden er een oude tafel en 4 stoelen, die nog prima in orde waren, uiteraard niet mijn smaak. maar een kniesoor die daarop let. je moet bedenken dat je hier komt in een totaal leeg huis, werkelijk álles moet aangeschaft worden, want we dachten dat het alleen voor de vakanties was, dus dan moet je alles dubbel hebben. Hadden we geweten dat we er al zo snel zouden blijven, dan hadden we het anders aangepakt, maar ja, we kunnen nu eenmaal niet vooruit kijken.



Alles wat we dus konden gebruiken, hebben we gebruikt, voor even of wat langer en langzaam maar zeker verdwijnen de dingen van omi die in dit huis achter gebleven waren en worden vervangen door spulletjes die wíj mooi vinden.

De stoelen in de keuken waren nog steeds een doorn in mijn oog. Ik had al meteen mijn zinnen gezet op de stoelen van Ikea en wel dit model, lekker landelijk.

splinternieuw bij Ikea

Maar ja, als je er vier moet kopen, tikt het nog aardig aan, dus ik dacht: www.marktplaats.nl!  Want dat is zo heerlijk rondneuzen en ik hoef ook geen nieuwe stoelen, gebruikt is vaak mooier.
Ik was dus al die tijd al bezig om ze te vinden, maar meestal was het of nog steeds te duur naar mijn zin, of te ver weg, want opsturen is geen optie natuurlijk.

En ineens had ik geluk, iemand in onze woonplaats bood ze te koop aan. Dé stoelen! Ik bood laag en ja hoor, ik mocht ze ophalen voor 20 euro, 4 stuks. Wel met de aantekening erbij dat ze er niet uitzagen en een hele behandeling nodig zouden hebben, maar dat schrok me niet af. Mijn zoon ingeschakeld die ze op zou pikken. Thuisgekomen belde hij op skype. 'mam, ze zien er echt niet uit hoor, wat móet je met die stoelen?'
Wacht maar af, dacht ik....

zilver????

En ze zaten erbij, in de afgeladen volle auto toen Jan terug kwam uit Nederland. Inderdaad, ze zagen er niet uit, met een lelijke zilverkleurige verf gespoten.

Omdat K geen werk heeft en ik geen zin om te schuren, bood ik hem het klusje aan.
Gisteren begon hij met schuren. Daarna zou ik ze wit schilderen.
Na een half uurtje riep Jan me...'kom eens kijken'.....

is ie mooi of niet?

Ze waren half afgeschuurd en precíes zoals ik ze het liefste wilde hebben, met een 'old wood-look'...Niks meer aan doen', riep ik meteen, tegen een verbaasde K. Die wilde toch verder gaan met schuren en met terpetine....'nee,nee,nee', riep ik. 'En ook niet schilderen', benadrukte ik nog, want het zou niet de eerste keer zijn dat hij, om ons een plezier te doen zijn eigen zin doordrukt omdat dat volgens hem 'veeeel mooier' is.
En nu staan ze te schitteren in mijn keuken....en ben ik helemaal blij.

een plaatje he?