Plofkip

Ik moet het vaak verdedigen, het opeten van je eigen dieren.
Snap ik best, ik had het een paar jaar geleden voor totaal onmogelijk gehouden dat ik dat zou doen.
Toch ben ik er heel anders over gaan denken, sinds we hier in Hongarije wonen.
Kijk, het beste is het als iedereen vegetarier zou worden. Maar dat is gewoon een onhaalbare kaart.
Ik lust gewoon heel erg graag vlees en het is niet alleen je karbonaadje die je zou missen, maar ook je broodbeleg. En ik ben van mening dat je ook niet het leed van alles en iedereen op je nek kunt nemen, dus dieren zijn er om opgegeten te worden, zo is het leven.



Maar...je kunt er hier wel voor zorgen dat je een dier eet, wat een goede kwaliteit van leven heeft gehad.
En zo probeer ik het maar te zien.
Want zo'n zielige plofkip die je uit de supermarkt haalt, die heeft geen leuk leven gehad. Dat werd ons pijnlijk duidelijk, toen we vrijdag onze nieuwe kippen op konden gaan halen.
Twee maanden oud, net als ons eigen broedsel.
We waren heel benieuwd hoe onze kuukjes op de nieuwe bewoners zouden reageren en andersom.
Bij K gingen we ze ophalen, allemaal in een doos gedaan,achterin de auto en hup,naar huis.Het was al avond, dus ze gingen in het hok bij de andere kuukjes.
Jan deed de doos open, je moet je voorstellen 20 kippen in een bananendoos, das geen riant verblijf.
Maar....ze wilden er niet uit. Op een gegeven moment heeft Jan de doos omgekiept, toen gingen ze met zijn twintigen tegen elkaar aanzitten in een hoekje.

'Die moeten even wennen',  zeiden wij tegen elkaar.
De volgende dag deden we vol verwachting het hek open. Onze eigen kuukjes renden blij naar buiten, het zonlicht tegemoet. De twintig Hongaarse kuukjes, bleven beduusd zitten. We wachten even,maar ze bleven heel sloom bij elkaar gepropt, in de vorm van een bananendoos zitten. Die kipjes hebben natuurlijk vanaf het moment dat ze uit hun ei kwamen, op elkaar gestapeld gezeten.
Toen hebben we ze naar buiten gejaagd. Wat een sloom stelletje zeg, wat een verschil met onze kipjes.
Nu was echt te zien hoe zielig het is en hoe weinig dit nog met leven te maken heeft. Dit zijn geen kippen, dit zijn al bijna kipfilets, maar dan op pootjes.
Langzaam maar zeker komen ze een beetje los,na twee dagen.
Maar voor mij is het duidelijk, plofkippen van de supermarkt hebben totaal geen kwaliteit van leven gehad.
Laat mij dan maar mijn eigen kipjes opeten.....

gelukkig komen ze langzaam los....