Het was weer woensdag. Inmiddels is de gewoonte erin geslopen, op woensdag gaat de plattelandsvrouwenvereniging ( Dora en ik)op pad om boodschappen te doen, met het boemeltreintje.
Tassen mee, sleurkoffers mee en uiteraard mondkapjes, want hier moet je in de winkels en in de trein een mondkapje dragen, hoewel dat allemaal al aardig aan het vervagen is.
Zo ook de trein, vorige keer hoefden we alleen maar een mondkapje te laten zien, ik denk in geval van controle, deze keer werd er helemaal niet naar gevraagd. Niemand droeg er één.
Gelukkig, het is hier alweer een tijdje behoorlijk warm en dan is zo’n mondkapje geen feestje.
We slenteren met onze sleurkoffers achter ons aan naar het terras en ploffen neer. Heerlijk onder de parasol en braaf aan een cappuccino.
Daarna maar eens een dubbele witte wijn, ach ja, voor minder doen we het niet.
Daarna nog maar een dubbele en kwekken natuurlijk, dat behoeft geen toelichting.
Om tot de conclusie te komen dat de halve dag al om was.
‘Heb jij veel boodschappen nodig?’, vraagt Door.
‘Niet echt’......
‘Pizza?’
En we hobbelen weer door naar het volgende terras, om daar een pizza en weer een dubbele witte wijn weg te werken.
Lang verhaal kort: zonder boodschappen en met lege sleurkoffers, maar met genoeg alcohol achter de kiezen en giechelend dat we volgende week die tassen ook gewoon helemaal niet meer meesjouwen gaan we weer richting trein.
Dat was een redelijk nutteloze, maar supergezellige dag, voor herhaling vatbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten