Zoë

Zoë

We speurden de Hongaarse marktplaats af naar teckelpups.

We hadden best wat eisen. 



Een vrouwtje, een tijger,niet langer dan twee uur rijden bij ons vandaan en geen belachelijke prijs.

En ja, daar hadden we beet. 

Anderhalf uur rijden dus het was te doen.

Weer eens een heel andere kant van Hongarije dan waar we normaal heengaan, dus een leuke tocht.

We arriveerden in een groot dorp, of een kleine stad en het was al snel duidelijk dat het een wat ‘betere’ buurt was. 

We werden ontvangen door papa en mama teckel, dat is ook wel fijn dat je die ziet. Papa was ook een tijger, mama gewoon black and tan.

Vier mooie teckelmeisjes, waarvan twee tijgertjes.

Op slag verliefd waren we, we konden nog net ons gezonde verstand gebruiken en het er bij eentje te laten. Het was erg verleidelijk om de twee tijgerzusjes allebei mee te nemen.

Thuis gekomen was Guus helemaal in zijn nopjes met zijn nieuwe dinnetje.

Hoewel Zoë nog een beetje beduusd om zich heen zat te kijken en alle nieuwe indrukken aan het verwerken was,  sloofde hij zich uit door rondjes om haar heen te rennen.

Dat komt wel goed met die twee.....