Ik blijf....

Omdat wij onze dieren achter hebben moeten laten tijdens de bruiloft hier in Hongarije, is het zaak dat we zo snel mogelijk weer terug zijn.

Ik blijf op de huisdieren van ons bruidspaar passen, want zij gaan zoals dat gebruikelijk is, op huwelijksreis.

Dus Jan is de sjaak en moet direct midden in de nacht, terwijl het feest nog in volle gang is weer richting huis.

We hebben een taxi gebeld en die komt keurig op tijd om hem op te pikken.

Omdat er natuurlijk weer eens spoorwerkzaamheden zijn en de treinen niet rijden op dat traject, moet hij met de bus. De taxi brengt hem naar het busstation, wat een paar minuten lopen is vanaf de trouwlocatie, maar gezien de staat waarin hij is (bier combi sterke drank) en het feit dat het een totaal onbekende omgeving is én stikdonker, want midden in de nacht, leek het ons slimmer om er zeker van te zijn dat hij de laatste bus zou halen die hem naar het vliegveld kon brengen een taxi in te schakelen.

‘Dat is dan 24 euro meneer’.

Vierentwintig euro voor een stukje van een paar minuten lopen....huh?

‘Dat kan nooit!’

De chauffeur mompelt iets van nachttarief enzo, maar Janos is misschien wel flink aangeschoten, maar niet op zijn achterhoofd gevallen.

‘ Ik bel je baas’, zegt hij, terwijl hij zijn telefoon pakt. 

Nou, dat was niet nodig want ineens kon het ook voor 9 euries......

Dat leek Janos een beter idee.

Dus hup, in de laatste bus, die de trein moest vervangen op weg naar het station Eindhoven.

Daar aangekomen kon hij vanwege een storing niet uitchecken. Ook prettig!

Ik moet zeggen dat wij hier in Hongarije misschien wel ouderwetse treinen hebben en bussen en niet zo ingenieus systeem met OV pasjes, maar ze rijden wel (bijna altijd) op tijd. Voor die ene keer per jaar dat ik in Nederland ben, vallen er altijd allerlei bussen en treinen uit die ík dan natuurlijk net nodig heb.

Aan storingen vanwege blaadjes op het spoor, een pak sneeuw of te warm, daar heeft hier niemand het over.

In Nederland is het altijd wat......

Omdat het twee uur snachts is en de eerste shuttlebus pas om half 7 naar het vliegveld gaat, besluit Janos om te gaan lopen.

Drie uur doet hij erover om gelukkig op tijd in het vliegtuig te stappen en terugvliegt naar onze honden, kat en kippen, die liefdevol verzorgd zijn tijdens onze afwezigheid door onze Hollandse vrienden.

Ik slaak een zucht van verlichting als ik het verlossende berichtje krijg: ‘ ik ben thuis’