Dubbelcheck

Sinds een jaar of twee hebben we nieuwe buren, nou ja buren.....er zitten een paar huizen tussen. Ook Nederlanders en hoewel wij niet zozeer op zoek zijn naar Nederlanders hier (dan hadden we beter in Nederland kunnen blijven) om mee om te gaan, soms klikt het gewoon goed en dan is het ook wel heel erg leuk dat je je verhaal eens kwijt kunt in het Nederlands. Want ook al redden we ons prima in het Hongaars, een gesprek voeren met Hongaren zoals je dat met Nederlanders kunt is niet mogelijk en ik heb ook niet meer de illusie dat dat ooit nog gaat gebeuren.

Maar de buuv en ik besloten eens een gezellig meidendagje te gaan hebben en we namen het boemeltreintje naar de stad. Rit van bijna een uur, dus lekker kletsen en niet op de weg hoeven letten, heel relaxed. Want kletsen, dat kunnen we!

Toen we uitstapten en de stad inliepen bekenden we elkaar dat we eigenlijk helemaal niet van winkelen hielden. Dus dat sloegen we gewoon over en we belandden op een terrasje waar we een heerlijke cappuccino dronken. 

Lekker slenteren door een park, daarna een pizzaatje eten bij de Hongaarse Italiaan, wijntjes erbij want we zijn met de trein en als afsluiter nog een ijsje en nog een cappuccino. 

Terug naar het station en daar was de verwarring. Want het station is onderhevig aan een renovatie, dus de gebruikelijke opstapplaatsen waren er niet. 

Aan conducteur vragen we of dit de trein naar ons dorp was, de man knikt met een naar mijn zin iets te afwezige blik. 

Aarzelend stappen we in, de trein is helemaal,leeg.

Het zint me niks. Als je hier in de verkeerde trein stapt dan ben je het haasje, want je bent dan zomaar weer niet thuis.

'Ik ga eruit', zeg ik tegen buuv. 'Ik vertrouw het niet'.

Ervaringen uit het verleden hebben mij namelijk geleerd dat Hongaren nooit zeggen 'ik weet het niet', maar gewoon ja of nee. 

We lopen naar het tweede gedeelte van de trein waar wel mensen inzitten. 

Ik spreek een andere treinmeneer aan die ervoor staat en ja, ik moet er hier echt in.

Nou ja, dan zal het wel goed zijn toch, denken we.

Dus we gaan nu toch maar in de trein zitten en vragen binnen, voor de zekerheid, nogmaals of deze trein naar ons dorp gaat. Weer bevestiging en nu gaan we op ons gemak zitten. Net op tijd want er komt beweging in de trein. Ik kijk nog eenmaal achterom en zie tot mijn stomme verbazing dat het treinstel waar we net inzaten, gewoon blijft staan.....we kijken elkaar aan en schieten in de lach, alleen al het idee dat je in een trein zit en dat dan het andere gedeelte weg zou rijden......dat zou weer echt iets voor ons geweest zijn.

Maar, de moraal van dit verhaal: alles dubbelchecken in Hongarije.

Einde van een supergezellige dag die voor herhaling vatbaar is.