De wonderpan

Sinds we in Hongarije wonen, zijn we aan het proberen om met minder luxe toch optimaal van het leven te genieten. En dat lukt aardig. We hebben nog steeds meer luxe dan de gemiddelde Hongaar, maar we proberen toch zoveel mogelijk met ze mee te doen. 

Ik heb hier minder apparatuur, geen wasdroger meer, geen vaatwasser, geen stofzuiger, geen strijkbout, geen oven, geen föhn, geen krultang of stijltang en geen magnetron. Koken doe ik op een klein ouderwets campinggasstelletje met maar twee pitten. Vergeleken met mijn vijfpits gasstel in Nederland best even een terugschakeling. De droger mis ik niet, want hier hebben we een natuurlijke droger, de zon! De keren dat ik mijn was binnen moet drogen vanwege het weer, zijn per jaar op één hand te tellen. De vaatwasser mis ik niet, alleen in de zin dat ik hier ook een ieniemini aanrechtje heb en je dus al heel snel veel vaat hebt staan, dat is wel rommelig, maar dat is dan maar zo. Ik ben toch niet de netste huisvrouw, nooit geweest ook.

Een strijkbout gebruikte ik in Nederland ook al niet meer, gewoon afgeschaft, onzin. Als je een beetje rekening houdt bij het kopen van kleding en je hangt je was meteen op als het klaar is, hoef je helemaal niet te strijken. Die mis ik dus ook absoluut niet. Stofzuiger heb ik ook niet, mijn plavuizen hier liggen gewoon in zand, ik heb vijf honden die in en uit lopen en als je een net huis wilt hebben ben je dan al verkeerd bezig. Dat gaat ook mèt een stofzuiger nooit lukken. Bovendien gaat een stofzuiger meteen kapot als je niet eerst veegt en als ik geveegd hebt vind ik het al best, af en toe een dweil erover na het vegen en ik vind het alweer gescheten. De enige luxe die niet helemaal in het plaatje past in onze hottub, maar omdat we er eentje hebben die op hout verwarmd wordt, kan het net weer wel, vinden wij.

Mijn haren föhnen of stylen, ook afgeschaft. Ik ga twee keer per jaar naar de kapper om te knippen en daar moet iedereen het maar mee doen. Met uiterlijkheden ben ik hier helemaal niet bezig en ik kan het iedereen aanraden......heel relaxed! 

Wat ik wel miste is een oven. Ik ben geen bakster, maar af en toe een lekker keekje bakken is toch wel leuk. Maar een oven vreet stroom en dan kost zo'n cake meteen een vermogen en dan smaakt ie toch minder lekker. En toen kwam de oplossing via facebook. Want er blijkt een wonderpan te bestaan. Dat verzin ik niet, hij heet echt zo. Vroeger toen er nog geen ovens waren, hadden de mensen een wonderpan, waar je brood en cake mee kon bakken op je gaspit. Eén van mijn facebookvriendinnetjes uit Hongarije attendeerde mij daarop op facebook, dat was nou net iets voor mij! En een ander facebookvriendinnetje uit Nederland die dat berichtje las, stuurde me een berichtje: 'ik heb zo'n ding staan en doe er niks meer mee, is van mijn moeder geweest, hij is vijftig jaar oud. Wil jij hem hebben?'

Nou, graag! Mijn moeder haalde hem op, mijn kinderen namen hem bij mijn moeder mee en Jan nam m vanuit Nederland mee hierheen. 

Recepten staan op internet en nu de houtkachel weer aan kon, begon ik te experimenteren met de wonderpan. En hij doet zijn naam eer aan, want als een wonder bak ik nu een heerlijke cake en een heerlijk noten/rozijnenbrood. Energiezuinig, want de kachel brandt toch.

Dus de wonderpan is een geslaagde aanvulling op onze Hongaarse manier van leven.