Op zijn Hongaars

Het is een naar gezicht, als je de stal inkomt en zo'n schattig lammetje ligt er levenloos bij. Ik kan jullie vertellen dat ik inmiddels best wat gewend ben, een dood kuikentje dat calculeer je in als je een zooitje eitjes uit ziet komen. Je weet bij voorbaat al dat je dat kunt verwachten. Een dode kip, dat gebeurt ook af en toe. Soms is er eentje ziek en zie je het aankomen. Soms ligt er, geheel onverwacht eentje dood in de stal en kun je alleen maar gissen wat de reden is. Soms is het gewoon ouderdom. Soms weet je het gewoon niet.  Maar een dood lammetje is hele andere koek, dat kan dit boerinnetje jullie wel vertellen. Omdat we de moeder ook een beetje apatisch vonden, ging Jan de schaapsherder uit het dorp halen. Die kwam de boel eens even op zijn Hongaars bekijken. Prachtige stal, vond hij, mooi groot schoon hok, dat zie je hier wel anders natuurlijk. Niks mis mee. Maar die rode warmtelamp. Overdreven, weg ermee. Wij kijken verbaast. Het is hartstikke koud! Nergens voor nodig, onzin, worden ze hard van, van kou. Dat zegt dus een Hongaar, waarvan  je weet dat ze in september,,als wij nog in korte broek lopen, al de mutsen en sjaals dragen, gewoon omdat het september is, kinderen dik ingepakt en altijd met snottebellen omdat ze totaal geen weerstand opbouwen.

Hij bekijkt ons nog levende lam. Prachtig beestje,niks mis mee. Moeder ook niet, hup, Jan moet even helpen, niks liggen,in de benen. Samen heisen ze Beppie omhoog. Ze zakt weer even door haar benen. Hij geeft een tablet aan haar en opnieuw wordt ze gedwongen te gaan staan. Ze moet drinken en dat krachtvoer wat we geven, ook onzin, hooi en water is goed.  Daar gaan onze Nederlandse theorieën. Maar Beppie knapt inderdaad op. Hij zal het wel weten, hij zit zijn hele leven al tussen honderden schapen, we hebben er wel vertrouwen in. Hij bekijkt ook de andere schapen. Mooie beesten. Het dode lammetje wordt ook bekeken. Hij blijkt gestikt in zijn eigen braaksel. Daar konden we dus niks aan voorkomen. Jammer, zegt hij, maar het was toch maar een mannetje, heb je niks aan. Das ook echt een Hongaarse theorie. 

Hij kijkt nog even bij Beppie en het levende lam. Hij pakt zijn zakmes en voordat ik iets kon zeggen snijd hij het staartje eraf. Ik voel braakneigingen opkomen en ren naar de keuken, waar ik even een paar tranen laat. Van de ontlading dat het toch waarschijnlijk goedkomt met Beppie, dat het gewoon stomme pech is dat het lammetje dood is en dat er zomaar een staart afgesneden wordt van mijn levende lammetje. Het was even teveel. Ik weet dat het beter is om de staarten te couperen, vanwege de poep en pies die erlangs loopt. Maar al onze schapen hebben lange staarten, ik vind het zo zielig. 

Oh ja, of we het dode lammetje als hondenvoer wilden gebruiken? Nee? Dan nam hij hem mee voor de honden. We gunnen het hem. Hij wil niks hebben voor zijn werk. Hij krijgt een borrel en een dood lam.

En als hij weg is hangen we de rode lamp weer op. Een paar nachtjes, tot het minder koud is. We zijn en blijven tenslotte Nederlanders.