Dus Bram kwam erbij en Bram deed wat ie doen moest. Bram was lief, hij at uit mijn hand. Maar ineens was Bram niet lief meer. Het ging geleidelijk aan, een klein kopstootje, daar konden we nog wel om lachen. 'Hij probeert stoer te doen', zeiden wij.
Maar Bram werd steeds 'stoerder'.
Tot ie echt ging aanvallen, ik ben een paar keer gelanceerd en dat was niet leuk. Bovendien werd ik bang voor Bram, ik durfde de tuin niet meer in.
De aanval die als resultaat had dat onze Baco zijn pootje brak, was de druppel, Bram moest weg.
Het kon me werkelijk niks meer schelen toen, ik had hem zomaar eigenhandig kunnen slachten.
Maar Bram had mazzel, in plaats van de slacht, mocht hij terug in de kudde en met zijn harem op stap. Die Bram! In ruil voor Bram, kregen wij twee lammetjes uit de kudde. Dus wij helemaal blij, rust terug in de schapenwei. En nu maar wachten of Bram zijn werk goed gedaan heeft, we hopen in januari,fevruari zelf lammetjes te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten