Slungelbaby

Ik word tegenwoordig 's morgens wakker gemaakt door een lik over mijn gezicht of een aai over mijn rug. En dat is niet van Jan, als jullie dat misschien dachten. En das maar goed ook, want als ik érgens een hekel aan heb, is het wel aan wakker gemaakt worden. Maar er is er eentje waar ik het van kan hebben en dat is van Pepsi. Ze is tenslotte nog een baby, al zou je dat niet zo één, twee, drie zeggen, met die enorm lange zwiebel-poten, die alle kanten opgaan als ze loopt, alsof ze zelf nog niet goed de controle erover heeft.



Maar goed, zij mag dat en braaf sta ik op, we gaan eruit, naar buiten waar ze meteen keurig een plas en een hoopje doet. nou ja, 'hoopje' is ook een understatement hoor, in haar geval. Wat een oppers legt zo'n meissie neer zeg, heel anders dan de teckelpoepjes, waar we aan gewend zijn. Dit is serieuze shit!

Als het nog donker is gaan we weer naar binnen, ik ga niet meer naar bed, want dan maakt ze geheid iedereen wakker, dus ik zet koffie, start de pc op en geef Pepsi eten en drinken. Vanochtend was het 4 uur, toen we gezellig in de kamer zaten met zijn tweeën, ik achter de pc met een bakkie en Pepsi languit op de bank, haar slaapje verder uit te slapen.

Zodra het licht wordt gaan we wandelen, in de tuin, das het voordeel van zo'n grote tuin, we hoeven nergens heen. We kijken naar de hertjes die in de tuin lopen, mama-hertjes met baby-hertjes, de gelijkenis is verbluffend, dezelfde onhandigheid met de zwiebelende poten van de baby-hertjes. We oefenen even 'zit', 'blijf' en 'kom hier', in het Nederlands en het Hongaars, want Pepsi wordt tweetalig opgevoed, jawel! Ook kan ze al een poot geven en dat is dan een grote ongecontroleerde zwiep die in je hand belandt, waar ze zo komisch bij kijkt, dat ik er steeds weer van in de lach schiet. Wat overigens niet zo geweldig is voor de opvoeding, Pepsi heeft zoveel uitdrukking in haar gezichtje, dat ik steeds moet lachen als ze iets doet, ook als het iets is wat we helemaal niet goed vinden, dus van 'pedagogisch verantwoord' is eigenlijk geen sprake.

Zo speelde ze ook leuk met de schapen en de kippen, maar op een gegeven moment werd het vervelend, voor de schapen dan, want ze trok zomaar een pluk wol in het voorbijgaan uit Beppie en dat vond Beppie helemaal niet zo grappig. Dus zette ik mijn gezicht in de plooi en sprak Pepsi bestraffend toe. Maar het hielp niet echt, Pepsi is duidelijk in de 'uitprobeerfase', die ik me nog goed van mijn kinderen herinner en ze racede achter de schapen aan.

Ik doe toch niks?!

Toen ben ik maar met haar mee gaan lopen en iedere keer op het goede moment ingegrepen en kijk....dan zie je dat ze het allemaal heus wel snapt, want zowaar, het was ineens afgelopen. Geen idee voor hoelang, maar het voelde wel een beetje als een overwinning.

Het is weer terug bij af, het hele opvoedspektakel begint hier opnieuw. Maar wat genieten we van onze slungel-baby.....