Het kost niks.....

Ze loopt met haar hoofd naar beneden, ze heeft een beetje een bochel in haar rug.

 Ik vraag me altijd af of ze zo loopt omdat ze pijn heeft, of heeft ze pijn gekregen omdat ze zo gebogen loopt? ik vind haar een beetje zielig.

Ze kijkt me aan en ook weer niet, ze is zo scheel als een otter.

‘Jó napot’, groet ik haar.

Jó napot betekent ‘goeiedag’ in het Hongaars.

Ze kijkt me aan...en ook weer niet. Ze zwijgt.

De verleiding is groot om, als ik haar tegenkom, niks meer te zeggen  nadat ik drie keer door haar  genegeerd ben. Maar toch blijf ik stug volhouden. En Jan doet dat ook.

‘Jó napot’, roepen we in koor, als ze langs ons hek loopt. Ze draait haar hoofd de andere kant op.

Ik heb mijn kinderen altijd geleerd om aardig te zijn en te groeten. ‘Het kost tenslotte niks en het doet geen zeer’, zei ik altijd. En tot mijn vreugde merk ik dat mijn kinderen mijn voorbeeld volgen.

Daar aan denkende groet ik haar, tegen beter weten in iedere keer weer.

‘Ze is gek, spoort niet’, hoor ik van al mijn buren, die haar niet meer groeten.Zij hebben het inmiddels opgegeven en dan heb je het echt te bont  gemaakt, want iedere Hongaar groet  iedereen. Hongaren zijn vriendelijke mensen, veel vriendelijker dan de gemiddelde Nederlander.

En zowaar, het wonder geschiedde. Vorige week riepen Jan en ik weer ‘jó napot’ tegen haar en ja hoor...ze groette terug. We schrokken er gewoon van.

Zo zie je maar weer, de aanhouder wint!

En het kost niks en het doet geen pijn.....