zondag 17 juni 2012

Monster

Ik voel me best stoer, als ik zo door mijn tuin loop en al mijn vee eens bekijk. Het verzorgen van de dieren, het uitmesten van de stal, zorgen dat alles zijn gangetje gaat, helemaal in mijn uppie. Dat had ik eerlijk gezegd niet van mezelf verwacht.



Een weekje alleen is helemaal niet erg, het heeft zo zijn voordelen en dan bedoel ik niet alleen dat ik chef afstandsbediening ben, want dat ben ik evengoed wel. Ik kan eten wanneer ik wil, wat ik wil. Alles blijft netjes, geen mannen die met vieze schoenen door mijn net gedweilde keuken lopen. De afwas is zo gepiept, een kopje een bordje en twee pannetjes.
Maar er zijn ook minder leuke kanten aan. Hoewel ik me nooit verveel, mis ik toch het niet kunnen delen van al het leuks hier. Wanneer ik op het terras zit te genieten van een wijntje, een tijdschrift, het zonnetje en al mijn dieren om me heen, mis ik toch dat ik niet even tegen jan kan zeggen: 'kijk hoe grappig die kip doet'. Of; 'wat groeit het kleine gansje nu goed he, wat is hij opgeknapt'. Of: 'Wat doen de tomaatjes het goed en de aardbeitjes'. Na een week genieten van het even op jezelf zijn, is het wel weer genoeg en begin je te denken aan dinsdag, als mijn mannetje weer terugkomt.
Hij zal niet weten wat hij ziet, de tuin is zo mooi, alles is zo hard gegroeid in twee weken.

Toen ik gisteren Beppie en Willie ging voeren en ze in hun nachthok wilde doen, zat er een groot, eng beest in hun hok. Ineens ben ik niet meer zo stoer, ik kon een gil van ontzetting niet onderdrukken: wat een engerd!  
Ik had het schepje in mijn hand en schepte hem,met gevaar voor eigen leven op, geen idee of hij giftig was en kon steken, maar ik wilde hem uit het nachthok hebben.
Ik voelde me, al bibberend, een ware held en zette hem op tafel. Intussen merkte ik al dat het niet bepaald een actief type was, hij bleef vrij langzaam bewegen. Dus even een foto gemaakt en aan Jan laten zien.
'Vliegend hert', bromde hij,totaal niet onder de indruk en wat geïrriteerd omdat ik hem uit zijn avond-dutje gehaald had.
Zoeken op internet leerde me dat er niets te vrezen was, het ding doet niks.
Ik heb het monster dus weer vrijgelaten.....voor de zekerheid toch wel een flink eindje uit mijn buurt. Tenslotte weet je het maar nooit......

het monster


4 opmerkingen:

  1. Die doen inderdaad niks, zijn wel mooi om te zien. In NL zijn ze zeldzaam, komen op de Veluwe wel voor. Er bestaan ook nog vliegende neushoorns, met, je raadt het al, 1 grote neus.
    Veel plezier met de mooie tuin! En met de dieren!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi

    Leuk hoor al die beesten. Al zou ik wel gaan gillen bij zo'n engerd.


    Groetjes Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, dat is een mooi exemplaar! En dat is inderdaad wel even wennen: die beesten hier. Toen ons huis nog vakantiehuis was, zag ik wel eens enorme duizendpoten langs de plint in de slaapkamer rennen. Was ik ook niet blij mee, maar ik schepte ze dan voorzichtig op met blik en handveger en zette ze dan buiten. En vorig jaar hadden we regelmatig slangen. Doen ook niets, maar toch steeds weer even schrikken.....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi ,Maar ik geloof best dat je daarvan schrikt. Zien er ook eng uit. Ik heb er bij jullie op het sportveld ook eens een gezien. Bij ons in Kisapáti nog nooit. Nog eventjes en dan is Jan weer thuis dan kan je kletsen totdat hij zegt asjeblieft .Je hebt aanspraak genoeg daar maar ja die zeggen niets terug en heb je altijd gelijk.:) Groetjes .

    BeantwoordenVerwijderen