Niet voor de poes...of wel?

Ik wil heel graag een kat, eigenlijk vind ik dat op iedere boerderij een kat hoort te lopen, toch?
Nou is Jan niet echt een kattenliefhebber, dus dat was nog een struikelblok.
Maar ik kreeg hulp uit een onverwachte hoek, heel veel hoekjes en gaatjes, letterlijk, want...we kregen bezoek van muizen. Die vind ik op zich helemaal niet eng, maar je schrikt je echt te pletter als je de stal inloopt en ze schieten langs je heen. Bovendien...ze vreten echt álles kapot. Dus druk in de weer zijnde met muizengif, gaten dichtmetselen, alles afsluiten opperde Krisztián dat we eens moesten denken aan een poes. Met enthousiaste bijval van mij natuurlijk. Hem kwam het ook wel goed uit, want toevallig had zijn poezebeest een dikke buik.
Dus Jan is overstag: ik mag twee katten uitzoeken bij Krisztián, als het dan in ieder geval maar katers zijn, zodat we geen 20 katten hebben over een jaar. Deal!



Ik ging dus even bij Moni kijken. Daar lag madame, op de bovenste plank van de kledingkast was ze bevallen. Dat was niet in de planning, dus werd er een doos gezocht waar het kersverse poezengezinnetje naartoe kon verhuizen. Ik zei meteen al dat dat waarschijnlijk niet ging lukken. Niet alleen omdat katten gewoon zelf hun favoriete plekje uitzoeken, maar vooral omdat in een gezin met 5 kinderen, zo'n poes vooral een plekje wil waar die kinderhandjes niet bijkunnen. Dus nadat de kleine poesjes verplaatst waren, werd mamapoes erg onrustig en heeft Moni ze toch maar weer teruggezet op de plank.Lekker rustig....

2 dagen oud

4 stuks...mannetjes of vrouwtjes?

mama bekijkt haar nieuwe nest....

afgekeurd.....lekker terug naar het vertrouwde plekje.