Verzamelaar

Teckels zijn heel anders dan Vizsla’s. Uiteraard wisten we dat al wel. We hebben immers altijd teckels gehad.

Maar Zoë is wat ondernemender, zullen we maar zeggen.

Iedere keer vond ze weer een nieuw gaatje om er vandoor te gaan. 

Ook vreesden we voor het leven van onze buurkippen.

Bovendien kwam ze iedere keer met van alles thuis, als een echte verzamelaar.

Resten van een wild zwijn wat geslacht was ergens.

De kop van een of ander niet meer herkenbaar dier.

En zelfs een handdoek die zeker weten niet van mij was.

Dus moest er iets drastisch veranderen, een nieuw hek. En dat is hier een hele klus. Want een grote tuin betekent ook uiteraard een groot hek.

Het heeft een paar weken geduurd, maar dan is het toch realiteit.

Eerst was het zo:

Nu :

Zoë kan het nog niet geloven, ze zoekt nog steeds een gaatje om de kippen van de buurman te vermoorden. Maar dat gaat niet meer lukken. Hoop ik.....

Ze zoeken nog steeds een gaatje om de kippen van de buurman te vermoorden