Hij zou al in juli langskomen voor de jaarlijkse entingen van de Vizsla’s. Maar wie er kwam, niet de dierenarts.
Dus 31 juli gebeld. Dat was op een woensdag. Maandag zou hij langskomen. De hele dag gewacht, maar wie er kwam...geen dierenarts. Dinsdag weer gebeld. Hij zou smiddags komen. Maar wie er kwam......en eindelijk, gisteren om vijf uur daar stond hij aan het hek.
Het is een hele aardige man met veel dezelfde ideeën die wij hebben. Eigenlijk een vee-arts. Dus niet van dat hele truttige, nog vier foto’s en een scan maken van een hond van vijftien, die in onze ogen ‘op’ is. En ook heel fijn dat hij aan huis komt.
Maar dat vervelende Hongaarse trekje, waaraan ik nooit echt zal wennen, het je niet houden aan afspraken, dat vind ik maar niks. En als dat nou de plaatselijke timmerman is, maar het is toch een arts he. Daar verwacht ik wel iets meer van.
Maar goed, we waren toch heel blij dat hij er eindelijk was, want ik zag me nog niet met vier honden in de auto een rit maken van drie kwartier, dan in een wachtkamer zitten met het hele spul....pffff.....
Het was zo al chaotisch genoeg.
Eerst was Guus aan de beurt. ‘Hoe?’, vraagt de dierenarts....is niet uit te spreken voor een Hongaar. We komen niet verder dan ‘Kuuz’.
Guus krijgt een pup-enting en een chip. En een wormtablet die gewoon in zijn keel gepropt wordt, even wrijven en weg. Dan is er nog een probleem met zijn linkeroor. Eigenlijk met allebei zijn oren, iets van bananen en oostindisch, maar daar kan zo’n man toch niks aan doen, dus lieten we het bij de jeuk.
Oormijt, dat dachten we al. Dus een zalfje in zijn oor en we krijgen een flesje erbij, één keer in de week insmeren.
Dan is Zoë aan de beurt. Ze gilt moord en brand, zoals verwacht want ze is vreselijk kleinzerig, tot mijn spijt want ik roep altijd dat dat de mannen zijn en dat is ook altijd zo, maar in dit geval dus even niet.
Daar zijn Jan en de dierenarts het dus samen over eens. Vrouwen die zeuren altijd.
Ook zij krijgt de tablet en ook daarbij gilt ze, ze is immers gewend dat het vrouwtje dat geeft met een plakje worst eromheen, maar dit was vies!
De dierenarts duwt nu door en ze gilt nog harder. Als Janos het gedaan had, had ie een klap voor zijn kop gehad van me, maar ik kan toch moeilijk de dierenarts tegen de grond slaan....
Uiteindelijk zijn alle honden onder handen genomen en hebben we over drie weken een afspraak om Baco te castreren en de volgende pup-entingen.
Maar eh...ik bel nog wel even van tevoren.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten