Cultuurverschillen

Het is niet gelukt om het puppytje te redden. Dat was wel even slikken, want toen ik savonds even een paar uurtjes ging slapen en jan de verzorging overnam, had ik nog goede hoop. Ze was 50 gram aangekomen en op een startgewicht van 700 gram,was dat best hoopvol. Maar helaas, na een paar uur kwam jan me roepen, ze had spuitpoep en daarin enorme spoelwormen. Ik had haar wel ontwormt, wormtabletten heb ik altijd in huis, het was een akelig gezicht. De boel schoongemaakt en de eet en drinkstrijd begon weer. Maar deze keer wilde ze ook niks drinken, niet van het schoteltje en niet uit de fles. Toen wist ik al dat een hopeloze zaak was. Even later had ze weer spuitpoep met wormen en nog steeds niks willen drinken...ze gaf de strijd duidelijk op.

Ze is gelukkig warm en rustig ingeslapen, dat hebben we tenminste voor haar kunnen doen.

Ik kreeg veel hulp via facebook, maar ook steeds weer de vraag waarom ik niet naar de dierenarts ging.

Maar dit was niet mijn hondje, de pup was van de buren en we zouden haar alleen even opwarmen en bijvoeden en daarna zou ze weer teruggaan naar haar broertjes en zusjes,waar het overigens wel goed mee gaat. 

Ik begrijp heel goed dat als je in Nederland woont, je geenidee hebt hoe dat hier toegaat, maar het is hier nu eenmaal allemaal heel anders, hier gaan de mensen anders met dieren om. Daar kun je boos om worden, maar ik ben er inmiddels wel een beetje aan gewend en ik accepteer het, dat moet want anders heb je hier geen leven. 

Ook vind ik het niet mijn plaats om mensen hier erop te wijzen dat ze het anders zouden moeten doen, hoe boos is iedereen in Nederland niet als buitenlanders zich gaan bemoeien met iets als zwarte piet, eigenlijk is dat hetzelfde, denk daar maar eens over na.

Het enige wat ik kan doen is proberen hulp te bieden op een normale manier, als ik nu met zo'n pup naar de dierenarts zou gaan, zou dat ook overkomen als: kijk mij de rijke buitenlander (wat ik niet ben hoor,maar in hun ogen dan wel) gaat wel naar de dierenarts met jullie pup en jullie doen dat niet. Buiten dat,als ik met iedere zielige poes of hond naar de dierenarts zou moeten gaan hier, dan mag ik wel de loterij winnen,want dan zou ik een dagtaak hebben.

Ik accepteer hoe het hier is, laat de mensen in hun waarde en probeer ze wel te laten zien, door het goede voorbeeld te geven en mijn eigen honden te castreren, dat dat misschien even een uitgave is, maar uiteindelijk veel geld en leed scheelt.

Heel, heel jammer dat ik het pupje niet heb kunnen redden, ik heb haar leed wel kunnen verzachten en daar probeer ik me aan vast te houden.

Tot slot nog even een fotootje van onze Pepsi samen met het pupje

Baby

De buren hebben een nestje puppy's, Hongaarse Vizsla's net als onze Pepsi. Of we willen kijken? Dùh,natuurlijk wil ik dat. Voor de zekerheid loopt Jan even mee, hij kent me, kijken bij een nestje puppy's is een hoge risico factor, dat moet je eigenlijk niet doen. En uiteraard, ze zijn echt zooooo schattig. Eén maand oud nu, de moeder is er niet meer bij, de pups zitten al op vaste voeding want mama wil niet meer, zo begrijpen we. Eén puppy is veeel kleiner dan de rest, een meisje wat er uitgemergeld uitziet. Die gaat het waarschijnlijk niet halen,verteld de buurvrouw. We gaan weer naar huis, ik zit er wel over in. Ik begrijp dat het hier niet zo gaat als in Nederland, waar we wel eens lekker door kunnen slaan naar de andere kant, als het om dieren gaat. Maar dit is het andere uiterste. Jan gaat terug om foto's te maken en als hij weer thuiskomt heeft hij het zielige meisje bij zich. Misschien kunnen we haar redden?
Ze is echt zoooo koud, door en door, dus het belangrijkste is eerst warm worden. Met warmwaterflesjes en een deken bij de kachel lukt dat aardig.

Met een flesje warme melk proberen we er iets in te krijgen.

Om het uur proberen we haar te voeden....wordt vervolgd......