Beetje cliché klinkt dat, maar wel wat het was. 2024.
Het gevoel dat je in één jaar tien jaar ouder geworden bent.
Het heeft er flink ingehakt, de ziekte van mijn moeder, haar overlijden. Je vader die alleen achterblijft, ook ziek en invalide.
Het was de hel. Dan is de afstand ineens wel een probleem.
Binnen vier maanden na mijn moeder, overleed ook mijn vader.
En ik had het er zó zwaar mee, dat had ik nooit gedacht.
Heen en weer geslingerd tussen schuldgevoelens ( ik had toch vaker moeten gaan), verdriet, maar ook opluchting dat verder lijden bespaard is gebleven.
Het huis moest in korte tijd leeg. Mixed emotions, wanneer je door de persoonlijke spullen van je ouders gaat. Het voelt zo raar. Ook weggooien van spullen die zij de moeite van bewaren vonden. Maar ook daar ontkom je niet aan.
Gelukkig ook de leuke dingen van het leven.
Een zoon die gaat trouwen, een zwangerschap bij de andere zoon met verwachting januari 2025, maar dan toch nog net voor dat afschuwelijke jaar om is op de valreep al een wolk van een kleindochter op tweede kerstdag. Een kerstkindje.
Kun je grotere tegenstellingen in één jaar tijd ervaren?
Dus toch nog snotterend, maar vooral blij en gelukkig het jaar afgesloten en op naar 2025.
Ik wens voor ieder een gelukkig, maar vooral gezondheid in het nieuwe jaar.
