Trouwe bloglezers hier kunnen het zich vast nog wel herinneren. De eerste jaren in ons geliefde Hongarije, leefden we samen met een heleboel dieren.
Ons uitgaanspunt was: ze moeten in principe los kunnen lopen, ruimte genoeg immers en ook functioneel.
We brachten onze teckels uit Nederland mee, die hadden we alvast. Twee ganzen kwamen erbij, voor de bewaking en de eieren. Kippen volgden, voor het vlees en de eieren.
Oh ja, de schapen. Voor de wol en het vlees. Varkens. Voor het vlees uiteraard. Ook nog eenden voor het kerstdiner, als je toch eend wil eten, dan maar eenden die een leuk leven gehad hebben.
Alle dieren liepen vrij. De ganzen en de eenden mochten ook af en toe in het zwembad zwemmen. Ook de teckels liepen ertussendoor, geen enkel probleem.
In het houden van varkens had ik me een ietsiepietsie vergist. In mijn idyllisch plaatje in mijn boerinnenhoofd zag ik ze gezellig rondlopen in de tuin. Dat hebben we een paar keer geprobeerd, maar varkens zijn niet te houden. Die lopen echt gewoon in één rechte lijn af op een muurtje en lopen gewoon door. Door de muur heen. Bakstenen wippen ze uit de voer of het veertjes zijn.
Dus die moesten toch in de stal blijven en een betonnen vloer moest de bakstenen vloer vervangen. Ze hadden nog steeds wel veel ruimte, maar dat was nooit mijn bedoeling.
uiteindelijk werden ze geslacht.
De schapen hebben we gedeeltelijk geslacht en een paar terug in de schaapskudde in het dorp gebracht.
De eenden werden kerstdiner en de ganzen werden vermoord op een nacht, waarschijnlijk door een marter.
De veestapel dunde uit, kippen en honden bleven over.
De kippen liepen heerlijk rond in de tuin, maar steeds vaker liep ik dode kippen te ruimen na een bezoek van vos of roofvogel. En daar werd ik heel verdrietig van. Dus kippen ook weg.
Nu, jaren kater waren we er weer aan toe. Naast honden ook kippen. Maar nu anders. We kregen een mooie ren van kennissen, die helemaal afgesloten kon worden door middel van gaas. Ook bovenop.
Tien meter lang dus prima voor een paar kippen.
We puzzelden de ren in elkaar, rondom gaas erop en kochten drie hennen en een haantje. Genieten. Alleen ernaar kijken naar het scharrelen gaf al zoveel genot, wat een rust.
Tot we ineens opschrokken door een heftig kippenalarm.
We renden naar buiten en tot mijn ontzetting was mijn teckel Zoë een hennetje aan het vermoorden. Hoe ze het voor elkaar had gekregen, geen idee, maar ze had gewoon het gaas losgetrokken.
Gelukkig maar één kip.
We hebben toen besloten volière gaas er extra omheen te bevestigen.
Het is een soort van kippenbunker geworden nu.
Maar nog steeds acceptabel in mijn plaatje. Een veilige plek voor mijn kipjes.
